„Nie wyjdę dziś z tobą, baby, na techno,
Nie pójdę z tobą pod rękę po molo,
Nigdy w życiu nie pokocham dziewczyny,
Która słucha disco polo.”

„Marcin, czy ty wiesz, że mnie ludzie przypisują zasługę, że ja dokonałem reanimacji, renesansu disco polo. Zostałem nazwany zbrodniarzem.”

„Milczeć z tobą nie ma o czym, mówić z tobą źle
Pójdę, gdzie poniosą oczy, i nie dojdziesz gdzie”

„Jeżeli z kimś pójdę, to i tak wrócę na czas, żeby wyjść za ciebie.”

„Premierze Cimoszewiczu Włodzimierzu Iljiczu – z tobą nie pójdę!”

„Z Warszawą na ty, z Warszawą pod rękę (…).”

„Rozumiem zarzuty, że pisuję fantastyczne harlekiny (a gdzie u licha w mojej prozie jest ta miłość!?), że Wędrowycz to disco-polo fantastyki etc. No dobra. Moja proza to jest disco-polo fantastyki. I co, do cholery, w tym złego!? Czy każdy musi kochać Verdiego z Bachem? Jak ktoś chce sobie poczytać odpowiednik Chopina, to niech bierze się za książki Dukaja.”

„Ten świat jest jakiś pojebany dziś, nie sądzisz? Ty jesteś tam, ja jestem tu, nie wiem, co trzeba zrobić już i chciałbym mieć dziś już pod nogami pewny grunt i żyć z tobą, być przy tobie, mieć coś, wiedzieć już.”

„Dziennikarz: Czy należy się wstydzić disco polo? Niektórzy uważają je za muzykę bardzo niskiego lotu, a inni zaś twierdzą, że to jest polskie dance lub country.
Wojciech Mann: Nie jestem przekonany, czy disco polo wywodzi się w prostej linii od polskiej muzyki ludowej. Obawiam się, że drzewo genealogiczne tego ciekawego nurtu jest malutkie i mam nadzieję, że się nie rozwinie.”

„A jeżeli ja ciebie, jedyny,
Pokocham, pokocham na nowo,
U stóp się twoich położę
Tą jesienią gobelinową.”