„Czyż nie wiesz, mój synu, jak mało trzeba rozumu do rządzenia światem?”

„Mój Boże! Cała chwila rozkoszy! Czyż to mało choćby na całe życie człowiecze?”

„I wypowiedziałam światu całą miłość moją jednem słowem Pańskiem, które stało się ciałem; odtąd żyłam w Synie moim i Synem moim.”

„Wielu ludzi nie popełnia wielkich głupstw jedynie dlatego, iż za mało mają do tego rozumu.”

„Ten mój syn to jest szalony.”

„Czyż to mało znaczy cieszyć się słońcem, radośnie powitać wiosnę, kochać, zamyślić się, związać koniec z końcem?”

„Patrzę na niego i myślę sobie: mój Boże, co ja bym zrobiła, gdyby to mój syn taki był.”

„Mój starszy syn (nieżyjący), ten był naprawdę człowiekiem.”

„Przekażcie mojemu ojcu, że znów chcę być jego synem.”

„Posiadanie dzieci to wielka odpowiedzialność i nie chcę zrobić z tego bałaganu. Nie chcę, aby mój syn myślał, że bardziej zależy mi na alkoholu niż o dbaniu o niego. Jeśli masz dzieci, to nie chcą mieć narkomana i pijaka w domu. Wiesz, że oni mogą coś osiągnąć, To jest po prostu niedobre.”