„Było wokół nas sporo szumu i jakaś laska zapytała mnie, jak nazwiemy kolejną trasę. Powiedziałem: „To pieprzona autostrada do piekła. To trasa AC/DC.””

„Mam nadzieję, że podczas tej trasy nie umrę.”

„Koncertowanie zawsze było dla nas ważne. Myślę, że mogę powiedzieć, iż nasza działalność ma dwa obszary: trasy koncertowe i nagrywanie w studio.”

„Witam w Montrealu…. Pieprz się! Teraz tak to powinno się nazywać, „Montreal pieprz się”. A na autostradzie powinna być duża tablica mówiąca „Witamy w Montrealu, PIEPRZ SIĘ!!!””

„Wiem, że Keith Richards jest wielkim fanem. Ktoś powiedział, że jakiś koleś rozmawiał z nim i Jaggerem i koleś spytał: „Słyszałem, że jesteś fanem AC/DC”. A on na to: „Owszem jestem”. A Jagger powiedział: „Jasne, że jest i puszcza ich non-stop!””

„Wiele wystąpień podczas tej trasy musiało być odwołanych przez to, że publiczność była zbyt liczna.”

„Wcześniej w takich trasach w ciągu roku bywałam nawet w 35–40 krajach i nie wiedziałam, gdzie się budzę.”

„Gryzie mnie jeden problem – powiedział król przełykając solidny kęs pieczeni. – Zagadnienie, nazwijmy to, ekonomiczne. Jaki mamy deficyt królewien w cesarstwie?
– Myślę, że brakuje dwudziestu, może trzydziestu…
– A gdyby tak nie zabijać krasnoludów, tylko wykradać im kolejne dziewczyny?
– Ale po co?
– Na eksport, ty tępaku!”

„Pierwsza trasa. Dużo ludzi.. hołd dla podziemia, hołd dla „lat pierwszych”.. Pierwszy zarobek.”

„Byłem ja, Malcolm, George, Ray i paru innych gości i poszliśmy do tego klubu na końcu George Street w Sydney. Nie chcieli nas wpuścić. Powiedzieli, że wyglądamy zbyt prostacko, a grali AC/DC na cholernej dyskotece! Popatrzyliśmy na siebie i poszczaliśmy się ze śmiechu.”