„Za rok wiosenne czary wrócą znów:
Słońce zaświeci i słowik zanuci,
Akacja kwitnąć będzie i krzak bzów,
Jeno się człowiek zmieni i nie wróci.”

„Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.”

„Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?”

„Nigdy budynek nie był dla mnie ważniejszy od moich żon. Bo jak jest żona, to jest i dom. Ma człowiek dokąd wrócić. A teatr? Powiem szczerze, teraz czuję się jak pies, który by chętnie wrócił do budy.”

„Trzeba to będzie podsumować, skończyć
w te dni, kiedy nikogo nie będzie tu prócz
słomianego człowieka. Trzeba będzie skoczyć
w przepaść, a potem wznieść się z dna przepaści w
słońce i spłonąć. Stara czarna słoma
wyda dym. A z dymu
będzie deszcz. Gdy wrócą, bo wrócą być może,
znajdą ślady po deszczu
głębokie.”

„Czasami nawet kiedy człowiek wie, że nie ma racji, musi wrócić, żeby nabrać sił i dopiero wtedy odejść na dobre.”

„Wróciłabym do polityki, ale zrobili ze mnie przestępcę i to podwójnego. Zresztą, są przyjemniejsze rzeczy niż polityka. Odpoczywam, realizuję swoje marzenia, studiuję. Przede mną jeszcze rok administracji samorządowej.”

„Znów za rok matura,
Za rok cały,
Już niedługo, coraz bliżej – za rok cały!”

„W ten kawałek o uczuciach nie do końca wierzyłem. Wrócą. Zawsze wracają, na ogół wtedy, gdy człowiek jest na to najmniej przygotowany.”

„Człowiek jest tedy jeno maską, jeno kłamstwem i obłudą; i w sobie i wobec drugich.”