„Rozbił się okręt, burzą skołatany,
Na jego szczątkach strwożony podróżny,
Igraszka wiatru, los przebywał różny.
Nareszcie na brzeg nieznany
Wyrzuciły go bałwany.
Lubo szczęśliwy, że uszedł rozbiciu,
Jednakże nie śmie ufać jeszcze życiu,
Być może jaki naród ludożerczy
Tu mu zada cios morderczy.
Z trwogą przebywał dzikie okolice,
Wreszcie na górze ujrzał szubienicę.
Dzięki Bogu – zawołał – jestem ocalony,
Bo widzę kraj oświecony.”

Tematy

nie żyje , bóg , los , dzięki , kraj , naród , śmiecić , cios , śmieci , szczątki , okolica , nieznane , podróżny , brzeg , widzenie