„Zazwyczaj ciąża jest długa i bolesna, ale sam poród lekki, łatwy i przyjemny. Miesiącami myślę o tym, co będzie napisane. Kiedy sprawa dojrzeje, siadam i piszę bez ustanku.”

„Zdaję sobie jasno sprawę, że naprawdę żyje, kiedy pracuję. Dlatego jak jest mi źle, siadam przed komputerem i piszę. to moja modlitwa, płacz, wołanie o ratunek.”

„Siadam i myślę: „O Boże, o czym mam pisać?” – i nagle to przychodzi. Jest już pierwsza linijka, a cała piekielna reszta płynie za nią”

„Kiedy piszę piosenkę, siadam z gitarą w ręku i piszę o moich uczuciach w danej chwili. To po prostu przychodzi samo.”

„Gdy być może jesteś w ciąży, nie możesz przestać myśleć o tym, że być może jesteś w ciąży.”

„Nie ma etycznego sformułowania, które by umiejscowiło poczęcie życia jako istoty ludzkiej w jednym punkcie, bo jest to proces. Zapłodnienie komórki jest startem, ale to nie jest równoważne istocie ludzkiej.(…) Kościół przez bardzo długi czas za rozpoczęcie życia człowieka uważał moment urodzenia. Sam poród i uzyskanie zdolności samodzielnego bytu jest momentem, kiedy możemy mówić o człowieku. Szukając innego wykładnika, możemy uznać, że takim momentem jest 36. tydzień ciąży, kiedy pojawiają się fale mózgowe. Takim momentem może być ukształtowanie układu nerwowego. Każdy może przyjąć inne kryteria.”

„Sytuacja nie jest łatwa, to trudny proces, sprawa jest złożona.”

„Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość, można całkiem przyjemnie żyć; trzeba tylko o nim pisać.”

„Oczekiwania to sprawa niezwykle skomplikowana. Jeżeli są nadmierne, zazwyczaj prowadzą do problemów, ale z drugiej strony, bez oczekiwań i nadziei, bez aspiracji nie ma postępu. Musimy mieć nadzieję. Odnalezienie równowagi nie jest więc łatwe, a każdą sytuację musimy rozpatrywać oddzielnie.”

„Ludzie zazwyczaj są tak szczęśliwi, jak myślą, że są.”