„Spędziłem doprawdy upojny wieczór. Ale nie tym razem.”

„Pamiętam wieczór spędzony w towarzystwie ważnych osobistości krakowskiej kultury. Okazało się, że nikt z nas nie jest rodowitym krakowianinem.”

„Razem tak wiele, choć obiektywnie prawie wcale,
Ale piękna była każda chwila spędzona razem.”

„Lepiej umrzeć od razu niż całe życie spędzić w strachu.”

„Mało kto z nas [artystów kabaretu Pod Egidą] myślał, o tym, że aktorstwo może stać się jego przyszłością, zawodem. Po prostu była tam świetna atmosfera, dobrze było tam spędzić wieczór.”

„Spędziliśmy słodko-gorzki wieczór. Słodki, bo spotkaliśmy się po latach i wspominaliśmy najpiękniejsze chwile młodości. Gorzki, bo zdaliśmy sobie sprawę, że łączy nas już tylko sentyment.”

„Nigdy nie dowiesz się, co miało miejsce, co musi się zdarzyć ani jak krótki jest czas zwany życiem, który możemy spędzić razem.”

„Spędziłem dwa przyjemne wieczory w Rzeszowie. Nie byłem tam pięć lat. Na głównej ulicy neony, delikatesy, kawiarnie. W kawiarni smutne panie i umiarkowanie pijani młodzi panowie.”

„Może to już kiedyś było
Może gdzieś widziałam cię
Kilka chwil spędzonych razem
Jakże dobrze ciebie znam… To ty…”

„Doprawdy? – zapytałem drwiąco, pełen hamowanego oburzenia. – W takim razie może mi wytłumaczysz, dlaczego dostałem bzika właśnie na punkcie Agnieszki? Dlaczego śniła mi się co noc, dlaczego dostawałem febry od samego patrzenia na nią? Dlaczego nie wyobrażałem sobie większego szczęścia niż iść przed siebie trzymając ją za rękę? Może mi wytłumaczysz, dlaczego po dniu spędzonym razem w szkole chciało mi się w najgorszy mróz stać godzinami pod oknem Agnieszki, aby zobaczyć jej cień na tle firanek?”