„Bądźmy prawdomówni, ale tylko… do stosu, jak radził Erazm Rotterdamski.”

„Gdzie nie ma miłości, tam wszystkie zasoby cnót są bezużytecznym stosem kamieni.”

„Stos jest to ultima ratio theologorum (ostateczny argument teologów).”

„Nie wiem czy rozumiecie (…), ale kaganek miłości ciężko jest odpalić od bierwion stosu…”

„Wdrapałem się na niewielką wysepkę żwiru i uwaliłem w stos wodorostów. Przymknąłem oczy. Byłem daleko, daleko stąd, może w dolinie Muminków. Było mi zupełnie dobrze i ciepło, ale nie miałem ze sobą panny Migotki.”

„Jestem szczęśliwa, że żyjemy w kraju demokratycznym, bo w innych okolicznościach stłukliby mnie kijami lub spalili na stosie.”

„Znów na chodniku piętrzył się stos naszych wysłużonych walizek; czekała nas jeszcze dalsza droga. Ale co tam, droga to życie.”

„Wciąż woda.
W nieskończonych
ilościach.
Stos gazet
przeżółkłych.
To się powtarza.
Oczodół. Czysta łza.
Pleśń nie wymyśli
niczego nowego.”

„Wiele jest śmierci. Śmierć z wyroku losu,
Śmierć niewybredna od gromu, pomoru
Zdaje się gorsza od męczeńskich stosów,
Bowiem człowieka – pozbawia wyboru.”

„Zanim spłoniesz na stosie, o warszawska chwało,
Zawiążą twoje usta, ręce będą pętać.
Przyjaciele – to wszystko co nam pozostało –
Żałować. Płakać? – płakać. Pamiętać?”