„Myślenie – to lubieżność wielkiego ducha.”

„Wielkie myśli rodzą się w sercu.”

„Nie duchem, lecz człowiekiem stworzył cię Bóg: nie myślą, ale ciałem masz kołatać w jego pierś. Mówić trzeba mową, którą zna i której słucha on, co myśli słońcem, ziemią, wszystkim, co jest. Ziemia jest większym duchem niż myśl nasza. Gwiazdy, słońca, to wszystko duchowie, i ciało nasze jest duch. Praca jest zaślubinami duchów. Człowiek nie pracujący obcym jest Bogu, chociażby się modlił i pościł. Myśl nie przeparta przez ciało, nie znana ciału, nie jest myślą. Snem jest i sennym rojeniem. (…) Człowiek musi sam dźwignąć siebie.”

„Dobrze znam ludzi, o których myślicie: są wyłącznie duchem i teorią, i nie potrafią przyszyć sobie guzika.”

„Pokora i darowanie urazy to cnoty słabych i niedołężnych. Duch wielki nie zapomina krzywd i obrazy, jak nie zapomina dobrodziejstwa.”

„Myślałem, że pan dąży do rewolucji, aby wstrząsnąć zmaterializowanym, mieszczańskim światem i utorować drogę dla ducha… Tak myślałem… Tymczasem pan marzy o bandytyzmie na wszechświatową skalę. To straszne!”

„Tylko w samotności rodzą się wielkie dzieła i nieśmiertelne myśli.”

„Myśl o sprawach wielkich, ale nie lekceważ drobnych przyjemności.”

„Jesteśmy fanatykami, bo tylko fanatycy umieją dokonać wielkich rzeczy. Nienawidzimy kompromisu: jest to nie tylko cechą młodości naszej, ale ducha czasów, w których żyjemy.”

„To była kultura wielkiego ducha. Ale bez wiary w Boga. Później nastąpiła kultura, która nie przyniosła wielkich dzieł, ale głęboką wiarę w Boga. My dokończymy pracę naszych przodków i połączymy te dwie kultury w jedną.”