„(…) czuł, jak ostatni oddech opuszcza jego ciało, wypływa z jego piersi, przesuwa się przez gardło i wylatuje z ust, przeciskając się między zębami, natychmiast jednak uświadomił sobie, że to nie oddech, lecz jego duch, nieśmiertelna dusza.”

„Modlitwa jest oddechem duszy, kanałem wszelkich błogosławieństw.”

„Być może każdy twój oddech jest ostatnim tchnieniem kogoś innego.”

„Są ludzie, którzy rodzą się, umierają i ani raz nie są świadomi swojego oddechu, który wpływa i wypływa z ich ciał. Oto jak daleko żyją od samych siebie.”

„Natchnienie jest jak oddech na mrozie. Dusza
ptaka odlatująca do zimnych krajów.”

„Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani miękkich ramion, ani oddechu jej obecności.
Wystarcza, że Ona jest.”

„A on biegł wybrzeżami coraz innych światów,
Odczłowieczając duszę i oddech wśród kwiatów”

„Obudził się z nadejściem świtu i od razu poczuł obok siebie jej śpiące ciało. Leżała wtulona w jego ramię. Czuł na skórze jej oddech i miękkie podnoszenie się i opadanie piersi. Prawą nogę przełożyła nad nim, a jej prawa dłoń leżała nad jego sercem. Na udzie zaś czuł delikatne kłucie jej podbrzusza. Była to wyjaśniająca godzina prawdy, kiedy zazwyczaj mężczyźni odchodzą, a kobiety chcą, aby zostali.”

„Kto jedzie tak późno wśród nocnej zamieci?
To ojciec z dziecięciem jak gdyby wiatr leci.
Chłopczynę na ręku piastując najczulej,
Ogrzewa oddechem, do piersi go tuli.”

„Miłość to oddech (…).”