„wypalam się powoli jak cegła na dom”

„Miłość jest jak cegła. Możesz zbudować dom lub utopić martwe ciało.”

„Dom to nie budynek, ulica czy miasto. Byle cegły i zaprawa to tylko pozór domu, bo przecież naprawdę dom jest tam, gdzie mieszka rodzina (…).”

„Jeśli dobrze usłyszałem panie prezesie, to zasugerował pan, że chce pan budować mieszkania poprzez rozbijanie układu. Niech pan mi wierzy na słowo, ja kiedyś budowałem dom, że dom buduje się z cegieł przy pomocy sprzętu, łopaty, a nie przy pomocy walki z układami.”

„To worek, sierżancie – zameldował Coates. – A w środku jest coś ciężkiego.
– Coś takiego… – Stuk wciąż wpatrywał się w Vimesa. – Otwórz go, mój chłopcze. Delikatnie. Nie chcemy przecież niczego uszkodzić, prawda?
Zaszeleścił jutowy materiał.
– Eee… To połówka cegły, sierżancie – oznajmił Coates.
– Co?
– Pół cegły, sir.
– Zbieram na dom – wyjaśnił Vimes”

„W krainie nieuków można opatentować cegłę jako urządzenie do przytrzymywania otwartych drzwi; w niebie inżynierów latający dom zasilany przez światło słoneczne może zostać uznany za banalne rozwinięcie istniejącej wiedzy i praktyki.”

„Zwykła bandycka morda, tak bezczelna, że aż się prosi o cegłę.”

„Być człowiekiem to czuć, kładąc swą cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.”

„Miasto w którym mieszkamumiera powoli wraz ze mnąa przecież rośliśmy dom w domciało w ciało jakniebo w niebo – by ktoś innyurodził się w tym samymdniu o tej samej godzinieby mógł nazywać ulicena których spotykamytych samych ludzi”

„Tam były takie te… kobiety nie najcięższego prowadzenia… co sprawdziłem… One tam stoją na wystawach, szyby są z pancernego szkła… co też sprawdziłem… Siedem cegieł i nic.”