„(…) teatr lalek daje szansę (…) metafory, tylko w takim teatrze król może być berłem, a minister rulonem arkuszy papierów. Bo lalki muszą być syntezą wielu elementów. W ten sposób można uruchomić wyobraźnie i skojarzenia u dziecka.”

— Czesław Sieńko

Źródło: „Dziennik Polski”, 9 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/silam.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

dzieci , dziecko , król , skojarzenie , element , synteza , uruchomienie , teatr , minister

Czesław Sieńko Fotografia

Czesław Sieńko 6

1956

Podobne cytaty

„Przed laty zostałem zaproszony do jury festiwalu, który się odbywa w teatrze, i bardzo mi się podobało, tzn. cały ten klimat, który funkcjonuje wokół teatru lalki.”

Mateusz Pospieszalski (1965) polski kompozytor muzyki rozrywkowej, instrumentalista

Źródło: „Gazeta Wyborcza, Opole”, 27 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwtl.htm

„Teatr jako jedyny jest syntezą wszystkich sztuk tworzących kulturę.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

„Wydaje mi się, że teatr telewizji, a konkretnie ludzie, którzy zajmują się i decydują o kształcie teatru telewizji, muszą poważnie zrewidować to, co chcieliby robić. Tak naprawdę, epoka teatrów telewizji, które udają filmy, a nie są nimi z wielu powodów, w jakimś sensie przeminęła.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Marta Odziomek, „Ad Spectatores”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pwer.htm

„(…) teatr daje warsztat, a kino – popularność.”

Aleksander Domogarow (1963) aktor rosyjski

Źródło: Jarosław Sulikowski, Bohun, mafia i ja, „Gazeta Wrocławska”, 12 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bohunm.htm

„Praca w teatrze jest dla mnie ważniejsza, daje mi bezpieczeństwo. Jeśli się pracuje w dobrym teatrze, można się ciągle uczyć, a w filmie już nie ma na to czasu. Poza tym teatr mi daje spokój, rytmizuje moje szalone życie; dzięki niemu nie zwariowałam.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 8 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mams.htm

„To jest fajne w teatrze, że zespół jest stały, a tym nowym elementem, który się pojawia, jest reżyser.”

Anna Kadulska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 5 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tjmrz.htm

„(…) lubię teatr, który nie jest ponury. Lubię teatr wesoły. Lubię, gdy ludzie wychodzą z teatru i się uśmiechają. Teatr również powinien dawać odpoczynek i rozrywkę (…).”

Mirosław Neinert (1959) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 13 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lgls.htm

„Dzisiaj definicja słowa „teatr” została gwałtownie poszerzona. Poszukiwania „innego teatru”, który za wszelką cenę miał być opozycją do istniejącego (trzeba przyznać, że w nie najlepszej kondycji) sprawiło, że zaczęliśmy nazywać teatrem przedsięwzięcia, które z teatrem nie miały nic wspólnego. Lubię teatr za to, że jest teatrem. Ciągle fascynuje mnie pusta scena, na której można wykreować dowolny świat, gdzie rzeczywistość może się jedynie odbić. W teatrze szukam metafory, iluzji, metafizyki, a zupełnie nie interesuje mnie poprawny do bólu, bardzo modny ostatnio teatr społeczno-polityczny, z dydaktycznym przesłaniem. Teatr stawia pytania, a nie narzuca gotowych odpowiedzi. Ostatnio często mam wrażenie, że wielu ludzi zajmujących się teatrem po prostu go nie lubi. Nie lubią jego teatralności, więc zadają sobie wiele trudu, żeby go upodobnić do filmu, telewizji lub gazety, co ma dowodzić uwrażliwienia teatru na problemy społeczne.”

Maciej Englert (1946) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 9 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnzs.htm

„Nieodłącznym elementem teatru jest publiczność, pełni bardzo ważną rolę w spektaklu. Bez niej nie ma teatru. Teatr tworzy się dopiero w relacji sceny z widownią, w przytomności widza.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

„(…) wśród ludzi opisujących teatr nastąpiła zmiana pokoleniowa. Młodzi krytycy gustują w młodym teatrze, tworzonym przez ich rówieśników, to zrozumiałe. A starsi często usiłują nadążyć za młodymi. Na ogół wolą spektakle będące kalką naszej rzeczywistości. Teatr społeczny, jako obszar poszukiwań artystycznych, zawsze był i będzie potrzebny, ale nie powinien być powszechnie obowiązujący i doraźny. Ci, którzy piszą o teatrze często zapominają, że teatr jest sztuką, a ta wymaga dystansu, metafory i poezji. Jeśli któryś z krytyków mówi mi: fizjologia, bebechy na scenie, brutalizm – tak, ale na teatr, taki jak u ciebie, szkoda mi czasu – to myślę, że teatr w ogóle przestał go interesować.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

Pokrewne tematy