„Hełm: schowek kuloodporny.”

„Niech spoczywa w spokoju pod tą kopułą, to hełm na głowę giganta.”

Napoleon Bonaparte (1769–1821) cesarz Francuzów

epitafium wypisane na sarkofagu Napoleona.
O Napoleonie I

„Każde działanie to wciąż za mało, żeby ogarnąć
cztery kąty. Mnożą się załomki, schowki, kłęby
– jak zmartwychwstanki – toczą się po podłodze.
Dwa minusy dają dwa minusy.”

Adam Pluszka (1976) polski poeta, prozaik, krytyk literacki i filmowy

Źródło: Zjednoczone stany lękowe http://www.dwutygodnik.com/artykul/4176/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

„[…] odrębność stanowi jedną z podstawowych cech życia. Jeżeli nie otacza nas powłoka cielesna, musimy umrzeć. Człowiek egzystuje tylko wtedy, kiedy jest odizolowany od otoczenia. Czaszka to nasz hełm kosmonauty. Musimy w niej tkwić, bo w przeciwnym razie czeka nas zguba. Śmierć zaś uwalnia i jednoczy. Chociaż przeniknięcie do natury może się wydawać kuszące, oznacza ono zarazem koniec naszej kruchej tożsamości.”

Vladimir Nabokov książka Pnin

Pnin

„Do grupy łączników należał strz. Warszawiak (Witold Modelski). Był to chłopczyk w wieku 11 lat, podobno był synem inżyniera. Jego bohaterstwo nie ma równego w historii. Dowiemy się o tym, gdy zbliżymy się do dramatycznych walk na reducie Banku Polskiego, Ratusza, reducie Długa – Bielańska. Warszawiak ubrany był jak prawdziwy żołnierz w hełm francuski, w mundur żołnierski, a za pasem nosił granat ręczny. Tam, gdzie nikt z łączników nie odważył się biec z meldunkiem, Warszawiak zgłaszał się zawsze na ochotnika, mimo huraganowego ognia.”

Lucjan Fajer (1904–1984)

„Gdzieś w 1933 lub 1934 roku Banach przyniósł do kawiarni Szkockiej gruby zeszyt, abyśmy mogli zapisywać nowe problemy oraz wyniki naszych dyskusji, nadając im bardziej trwałą formę. Książka ta przechowywana była w kawiarni. Kelner przynosił ją na żądanie, a my zapisywaliśmy zadania i komentarze, po czym kelner zabierał ją ceremonialnie do sekretnego schowka. Ów brulion miał później stać się znany jako Księga Szkocka.
Wiele zamieszczonych tam problemów nosi daty sprzed 1935 roku. Były długo dyskutowane przez tych, których nazwiska zostały wpisane do księgi. Żeby można było rozważać „oficjalny” wpis jakiegoś zagadnienia, musiało ono wzbudzić powszechne zainteresowanie. W niektórych przypadkach zadanie rozwiązywano na miejscu, a odpowiedź zapisywano.”

Stanisław Ulam (1909–1984) polski matematyk

Źródło: Przygody matematyka