„Rozwaga w miłości zdaje się być niepotrzebna, bo zawsze na końcu robi się tak, jakby się nic nie rozważało.”

„Nie czuje się winna za to, co zrobiłam. To było słuszne. Jakby mogło nie być, jeśli robiłam to z miłości.”

„Ludzie zawsze mówią o miłości tak, jakby była czymś codziennym.”

„Kiedy człowiek kłamie, to zawsze to robi zbyt artystycznie i niepotrzebnie wzbudza podejrzenie.”

„Rozważam zdanie legitymacji Samoobrony. Nie będzie mi już potrzebna. Nie planuję też działalności w związkach zawodowych. Teraz chcę się zająć wyłącznie praktyką lekarską. Zawsze powtarzałem, że przede wszystkim czuję się lekarzem, a nie politykiem.”

„Już w piątej klasie zrozumiałam, że szkołę należy traktować z dystansem.
Z rozwagą. Wręcz z pobłażliwością.
Bo w końcu o co chodzi… Szkoła dla ucznia, czy uczeń dla szkoły…”

„Miłości nie wolno kalać przyjaźnią. Koniec to koniec.”

„Mnie wystarczy jedno słowo „Bóg” do rozważania. Mam wtedy co robić i o kim myśleć.”

„Jestem przekonany, że żyjemy w epoce niesłychanie przełomowej; zresztą jest to przekonanie dosyć powszechne. Mówi się o końcu świata, dla niektórych są to czasy wręcz apokaliptyczne, czyli jakby koniec historii. Ja jednak sądzę, iż jest to tylko koniec pewnej epoki. Zawsze mieliśmy skłonność wyolbrzymiać te „końce” (…).”

„Mnie się zdaje, że powinno się zawsze stać w szeregu jednym lub drugim i czegoś pragnąć, coś robić, pracować i kłaść cała duszę, i żyć z całą pasją…”