„Podobno
widział ktoś
nad olchą wód
Różę w ciemności
z krowami polskiej poezji.”

„Podobno strzela się bardzo celnie po kilku kieliszkach; zwróćcie uwagę na pokrewieństwo strzelania i poezji.”

„Ciemne olchy stoją na moczarze,
rozsypuje się w mokradłach próchno.
Ej, rozświstał się wiatr na fujarze,
małe gwiazdki nad olchami zdmuchnął.”

„Musi być dosyć światła, żeby przy nim widzieć ciemność.”

„Podobno zupełnie zrozumiała i normalna poezja
jeszcze żyje na cmentarzach…
Tam można jeszcze używać
słów wstydliwych
jak szczęście łzy tęsknota”

„Zaczęło się ściemniać, a ja nie widziałem ciemności.”

„Ja z pragnień – jedno mam żarliwe:
Móc widzieć ciemność,
Widzieć jasność”

„Widzieć jasno to zarazem poezja, proroctwo i religia.”

„Różo, różo, formalistko!
Różo, różo, bój się Boga!”

„A nadbrzeżne olchy pytają jesieni,
czy im szare suknie na białe zamieni?”