„Głos sumienia byłby lepszym doradca, gdybyśmy mu tak często nie podpowiadali, co ma mówić.”

„Głos sumienia też miewa fałszywe brzmienia.”

„Głos sumienia i głos honoru brzmią cichutko, gdy kiszki marsza grają.”

„Doda ma potężny głos, śpiewa bardzo czysto, gdyby jej teksty i muzyka były lepsze, byłaby na wyższej półce.”

„Wyrzuty sumienia to echo głosu nadwerężonej cnoty.”

„Sumienie to wewnętrzny głos ostrzegający nas, że ktoś może patrzeć.”

„Doświadczenie aż nazbyt potwierdza wątpliwości co do tego, czy sumienie wszystkich i zawsze wskazuje czyn słuszny. I dalej: albo każde moje przekonanie uważam za głos sumienia, a wtedy zbędne jest wszelkie poszukiwanie dobra, i wskazane tylko słuchanie głosu sumienia, zbędna jest praca moralna, niby w najbardziej kwiecistym systemie moralności. Albo też nie każde moje przekonanie jest głosem sumienia; trzeba ten głos odnaleźć, ale wtedy, jakiż jest probierz do odróżnienia?”

„Kościół wciąż mówi o tym, że życie ludzkie powinno być chronione od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Gdybyśmy zatem – jako pasterze Kościoła – nie zabierali głosu w tych kwestiach, to stalibyśmy się jak „psy nieużyteczne”, jak mówi Pismo Święte.”

„Sumienie to cichy głos, który przestrzega cię, by nie zostawiać odcisków palców.”

„Kieruję się zasadą: im więcej człowiek ma doradców, tym więcej ludzi mówi mu, co ma robić.”