„Człowiek dopóty pozostaje młody, dopóki zdolny jest przyjmować nowe zwyczaje i znosić przeciwności.”

„Dopóki nie jesteś jak skała wapienna – dopóty jesteś człowiekiem.”

„Dopóki człowiek nie obejmie współczuciem wszystkich żywych stworzeń, dopóty on sam nie będzie mógł żyć w pokoju.”

„Co dzień umierał po trochu, lecz jakże pragnął zatrzymać swoje cierpienie. Człowiek żyje dopóty, dopóki cierpi.”

„Nowe zwyczaje, jakkolwiek śmieszne, zawsze się przyjmują.”

„Dopóki miłość pozostaje niemożliwa do opisania, dopóty jesteśmy ludźmi, a nie tylko mieszaniną kodu genetycznego, fizjologii, skoków adrenaliny i Bóg wie czego jeszcze! I nie mieszajmy liter alfabetu z miłością, bo zepsujemy albo miłość, albo alfabet.”

„Pamiętam jak się mówiło o Feim – młody, zdolny, obiecujący. Miał wtedy 28 lat.”

„Człowiek zbudowany jest z przeciwności, w tym całe jego dramatyczne bogactwo i urok.”

„Dużo o tym wszystkim można mówić. I cóż ostatecznie pozostaje? To tylko, co człowiek czyni, nic więcej. Reszta może być prawdą, lecz może być także zwykłym kłamstwem, złudzeniem. Dopóki człowiek nie musi siebie sprawdzić w czynie, może się oszukiwać bez żadnych ograniczeń.”

„Dwudziesty pierwszy wiek, lecz niech ci się nie wydaje,
Długo zalegają w rubryce wynajem,
Starym zwyczajem mają własne powody, własne metody,
Nie igraj z ogniem człowieku młody,
Nawet Cyryl i Metody mieli problem z tym gównem,
Już nie wczoraj, a jeszcze przed jutrem.”