„Wiesz, jesteś bardzo ładna dziewczyna – powiedział miękkim, cichym głosem.
To dopiero teraz to zauważył? Jak jest ciemno?
– Istotnie, w tym zielonym świetle muszę być szczególnie piękna. Jak świętej pamięci nieboszczka.”

„Jesteś wrażliwy – powiedziała cicho. – W głębi duszy pełnej niepokoju. Nie zwiedzie mnie twoja kamienna twarz i zimny głos.”

„Jesteś wrażliwy – powiedziała cicho.”

„Dziewczyna ładnie ubrana jest silniejsza niż dziewczyna ładna.”

„Hej, dziewczyno, hej,
pokaż no się tu,
jesteś ładna właściwie też.
Nic nie mówisz i z tym do twarzy ci,
hej, podobasz się teraz mi.”

„Uważam, że jak wiesz, co chcesz powiedzieć w piosence, to nie musisz brać żadnych lekcji, żeby śpiewać. Po prostu to robisz. Mało jest legendarnych wokalistów bez głosu?”

„Ładna dziewczyna: skarbonka na komplementy.”

„Co ty tu robisz, chcesz jakiś happening zrobić? Powiedz czym się zajmujesz, co robisz. Bo jakoś ładnie ubrany jesteś i nie pasuje ten gnój do ciebie. Jakieś dżinsy piękne.”

„Na początku zgrupowania, drugiego stycznia, powiedzieliśmy sobie o kilku rzeczach. To tak jak w małżeństwie. Są dni fajne, ale są też i te „ciche”. Mówisz sobie, że to już tyle lat… Patrzysz, a tam fajna dziewczyna idzie. A zapominasz, że masz w domu księżniczkę. Z nami też tak trochę jest. Jeżeli jesteś dwa tygodnie czy miesiąc ze sobą, to niestety – przez ten miesiąc musisz się kochać. A są dni, że nie możesz na siebie już patrzeć, ale mimo wszystko następnego dnia znowu jesteś razem.”

„Daj drugiemu dojść do głosu – przecież wiesz, co chcesz powiedzieć, a nie wiesz co powie ten drugi, więc to powinno być dla ciebie ciekawsze.”