„Na jawie wszystko ciemniej, a w legendzie jaśniej,
więc nieważne, co i gdzie się zdarzyło.
Mędrcy kłamią, prawdę mówią baśnie,
w nich odżywa piękno i miłość.”

„Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi.”

„Ludzie dzielą się na tych, którzy kłamią i na tych, którym tylko wydaje się, że mówią prawdę.”

„To samo przecież ożywia nas pragnienie, czy gdy kłamiemy, czy gdy mówimy prawdę: jedni kłamią wtedy, gdy zamierzają swoimi kłamstwy innych przekonać i coś na tym zyskać, drudzy mówią prawdę, aby przez nią jakąś korzyść osiągnąć i aby wzbudzić większe zaufanie. Tak więc dążymy wszyscy do tego samego celu, choć nie tak samo postępujemy. Gdyby nie miała stąd żadna korzyść wyniknąć, wtedy bez różnicy ten, co mówi prawdę, byłby kłamcą, a ten, co kłamie, mówiłby prawdę.”

„Nie warto kłamać, wystarczy mówić prawdę i tak nikt ci nie uwierzy.”

„Kiedy kłamiesz, zabijasz prawdę!”

„Miłość – ona nadal istnieje, mimo iż niekiedy jest tylko uczuciem bólu. Istnieje, staje się silniejsza, obumiera, a potem znowu odżywa.”

„Jeżeli państwo ode mnie oczekują, że będą mówiła słowa wygładzone przez PR-owców, to się państwo tego nie doczekają. Ja nigdy nie kłamię, zawsze mówię prawdę.”

„Mówisz „kocham”, wierzę w baśnie,czarne światło nie gaśnie.”

„Kobiety nie kłamią, ale szminkują trochę prawdę.”