„Nawet w szpitalu potraktowaliby mnie lepiej, tam w łóżku miałbym naczynie do dupy, a tu nie mam, bo nie mam czasu.”

„możliwe
że mógłbym użyć jej inaczej
np. napisać 4 reportaże
o perspektywach rozwoju małych miasteczek
ale
mam w dupie małe miasteczka
mam w dupie małe miasteczka
mam w dupie małe miasteczka!”

„Warszawskie elity to ja mam w dupie.”

„A kiedy dosyć masz życia na pokaz, powiedz:
Nie będą mi radzić – jak, nie umrze nikt za mnie, więc
Żyć mogę, żyć trzeba, mam to w dupie!
Nie będą mi radzić, bo ich nie posłucham!”

„Mam fajne życie, ale – tak jak każdy – czasem płaczę, czasem jestem smutna, czasem w ogóle mi się nie chce wstać z łóżka. Jestem normalnym człowiekiem.”

„Nie mam hobby. Hobby wymaga czasu i poświęcenia, a ja czasu nie mam zbyt wiele.”

„W domu mam burdel, w burdelu lazaret, pełna dupa, Luciu.”

„Ty się nie przejmuj tym szpitalem. To jest taki smutny szpital. Tu wszyscy wiedzą, że muszą umrzeć, i nic nie robią, tylko bez przerwy umierają. Ja tu nie mam z kim gadać… A z kim teraz gadasz? Masz z kim gadać? Ja tu, wśród tak zwanych żywych, muszę się ciężko naszukać, żeby znaleźć kogoś do gadania. Bo też bardzo dokładnie jesteśmy rozproszeni. I nawet kiedy tych dwóch jest w tym samym miejscu, w tym samym czasie – też mogą się minąć.”

„Ja mam to, czego nie masz ty,
Masz to, czego nie mam ja,
Mam to, czego nie masz ty,
Masz to, czego nie mam ja…”

„Nie mam czasu na dzień, nie mam chęci na noc,
Nie mam czasu na sen, gdy mam siłę i moc.”