„Nie żył ten, kto nie kochał i nie znał miłości.”

„Nie kochasz mnie. Nie znasz mnie. Kochasz kogoś kim myślisz, że jestem. Gdybyś znał mnie, nie kochałbyś mnie. I nie próbuj udawać, że mnie znasz, ponieważ nawet ja siebie nie znam.”

„I coraz dalszy jesteś mi,
i znów nie znam cię,
więc kim był ten człowiek, z którym dzieliłam swój sen?
Kochany, mów mi częściej o miłości, bo chcę wierzyć…”

„Jest ludzkim kochanie, aby być kochanym, lecz kochać dla samej miłości jest anielskie.”

„Ale kocham cię, kocham, wciąż cię kocham, kurwa,
i nie znam już innych słów, to jest zbyt trudne…”

„Miłość jest irracjonalna: znamy ludzi, a jednak ich kochamy.”

„Chcę sobie i Tobie dać czas, bo jak się mamy kochać, skoro za mało siebie znamy, a może nie znamy się w ogóle?”

„Nie powinieneś oczekiwać miłości, jeśli nie kochasz.”

„Zdecydowanie łatwiej jest zapłonąć miłością, kiedy człowiek nie kocha, niż pozbyć się jej, kiedy kocha.”

„– Kocham go – mówi dobitnie, chociaż naprawdę powiedziała „jestem”. Miłość, kocham są pseudonimami bycia. Bez miłości nie wiem, kim jestem, jak się nazywam. Znam ten typ kobiet: ładne, wykształcone, niczego im nie brakuje, oprócz czipa uruchamiającego mechanizm porzuconej lalki. Tym czipem jest „miłość.””