„Gdyby kromki spadały odwrotnie,
Gdyby przerzutnie pociągały mnie okropnie,
Gdyby rymy się składały wielokrotnie,
Gdyby hip-hopowe głowy dostawały stopnie.”

„Ciosy, które nawzajem sobie zadajemy, spadają na w własne nasze głowy.”

„Inicjacja to nie formalność, jak wielokrotnie zdarza się to w masonerii. Na proces składa się całe życie. Inicjacja przenika osobowość, a oficjalne przyznanie tytułu czy stopnia stanowi jedynie symbol tego, co się stało.”

„Ale bo my popełniamy zwykle ten błąd, że nadto dajemy się powodować czułostkowości… po romansowych głowach snują się obrazy sielankowego szczęścia, które jako marzenia chorobliwe narażają nas tylko na spadanie z obłoków.”

„Nie dostaję ciekawych propozycji, a w miałkich nie chcę grać. Najpierw ja zrobiłem sobie przerwę dla zdrowia psychicznego, a teraz tak się składa. Mam tylko teatr (…).(…) mam więcej czasu na muzykowanie.”

„Człowiek w chwili uniesienia składa takie ekstrawaganckie oferty, lecz naturalnie, gdy pójdzie po rozum do głowy, widzi, że obiecywał złote góry w zamian za byle co.”

„Cyfry składają się w liczby, liczby składają się w dziesiątki, dziesiątki składają się w setki, setki składają się w litry.”

„Doskonale wiem, co to są testy, i strasznie ich nie lubię. Gdy przez sześć lat chodziłem do szkoły specjalnej, stale robili testy i bardzo mnie tym męczyli. A oni nic, tylko liczyli mój iloraz. Gdy ich się zapytałem, gdzie mam ten iloraz, odpowiadali, że mam go w głowie. Ale ja wcale nie czułem, żebym go tam miał, i podejrzewałem, że ze mnie kpili, a ja tego okropnie nie lubię.”

„U Kleista czytamy, że świata nie można doświadczyć ani poprzez wiedzę, ani poprzez czucie. Że wszystko w nim jest skazane na siebie nawzajem w całkowitej bezbronności i wydane sobie wzajemnie na pastwę. Że samo wybiera, co z zewnętrznego świata zostanie wewnątrz, w głowie. Że śpi na stojąco i we śnie nieustannie wsłuchuje się w siebie. Tak intensywnie, że ulega się temu. Obojętnie, czy tego, co składa się na życie, doświadczamy przez siebie czy przez innych, czy zatrzymujemy to dla siebie jako milczenie, czy wysyłamy z głowy w świat jako zdanie, życie zawsze oddala się od punktu wyjścia, nie może zrealizować własnego zamiaru. Nie sposób przeniknąć tego, co składa się na nie. Istnieją tylko kruche konstrukcje chwil. I próby ułożenia sobie wszystkiego w głowie, które zostają unieważnione tuż przed kolejnym krokiem”

„Ulf kładł nam do głowy, by się nie poddawać. Nigdy. Nie miał na myśli, by nigdy nie składać broni, ale by nie poddawać się w sobie, w duszy. Twierdził, że można uciec z każdej niewoli, a walczyć czymkolwiek, co znajduje się wokół. Byle nie przestać myśleć.”