„Może w końcu Kresy są potrzebne jako metaprzestrzeń przygody i figura utraconego raju. Mniejsza o to, że dawne ziemiaństwo zaprzepaściło tam szanse harmonijnego i godnego życia z ludem. Dzielni bohaterowie książek Sienkiewicza pozwalają zapomnieć o ponurych realiach przedstawianych przez historyków. Kojący mit nie może być kłamliwy.”
Źródło: Kres kresomanii!, „Gazeta Wyborcza”, 8–9 września 2012.
Podobne cytaty

Źródło: Julita Karkowska, [ „Nowy Dziennik”, dodatek literacki „Przegląd Polski”, Nowy Jork, 16 lipca 2010 http://www.dziennik.com/przeglad-polski/artykul/nie-tylko-o-wankowiczu
Źródło: wywiad Elżbiety Smoleń-Wasilewskiej, „Film”, 46/1971

Źródło: Agata Pyzik, Biografie: archetyp wieszcza http://www.dwutygodnik.com/artykul/581-biografie-archetyp-wieszcza.html, [w:] „Dwutygodnik. Strona Kultury”, 16/2009

„Tak bowiem na początku literatury, jak i na końcu, jest mit.”

„Gdzie się pali książki, dojdzie w końcu do palenia ludzi.”
Wo man Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende Menschen. (niem.)
na zakończenie zjazdu studenckiego w Wartburgu w 1817 w związku ze spaleniem na stosie książek uznanych za niezgodne z duchem niemieckim.
Źródło: Almanzor (1821).