„Po czterdziestce ujawniły się u mamy początki choroby Parkinsona. Początkowo nie wyglądało to najgorzej. Matce z rzadka tylko uciekały oczy, a z powodu nadmiaru śliny, wypływającej czasami w sposób niekontrolowany, meszek wokół ust stawał się bardziej widoczny.”

„Nadmiar ambicji to choroba pychy i samouwielbienia, jej niedomiar to choroba lęku i niepełnej wartości.”

„W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.
Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.”

„Choroba szybko wzbogaconych fornali – mruknął Keppel. – Im bardziej jesteś nikim, tym bardziej pragniesz, żeby cały świat kręcił się wokół ciebie.”

„Kto jest z Bogiem, zawsze czuje się dobrze, a im bardziej wzmaga się klęska, tym bardziej naglący staje się powód, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Bogiem.”

„Mali Amerykanie cierpią na nadmiar matki i niedobór ojca.”

„Gdybym nie miał Parkinsona, moje życie życie byłoby takie jak kiedyś – gra, podróże i bycie z dala od mojej rodziny. Choroba zmusiła mnie do tego, aby spędzać z najbliższymi więcej czasu.”

„Początki były bardzo trudne, ciężki klimat, choroby, nostalgia, trudności finansowe, nieznajomość języka. Pracowałem początkowo z żoną przy opracowaniu projektów dla polskiej spółki. Po kilku miesiącach, na skutek choroby żony, której klimat stolicy nie służył, podjąłem decyzję osiedlenia się w Patagonii, około 1500 km od Buenos Aires, u podnóża Andów.”

„Choroba jest na ogół początkiem tego równania, którego wynikiem jest śmierć.”

„Początkowy i końcowy akord [Requiem] są prawie identyczne – nadzieja, że koniec może być jednocześnie początkiem.”