„Zająłem się performance z jednej strony ze względu na moją teorię kontekstualną, ale też ze względu na moje doświadczenia z tańcem, czyli ruchem ciała, gestem i za pomocą tych środków robiłem performance.”

— Jan Świdziński

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_swidzinski_jan

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

pomoc , taniec , doświadczenie , robić , zajęcia , środek

Jan Świdziński Fotografia

Jan Świdziński 2

malarz polski 1923–2014

Podobne cytaty

„Warsztat mój nie jest warsztatem performera, nie prowadzi do doskonalenia jakichkolwiek technik normatywnych. Punkt wyjścia opiera się jednak na moim osobistym doświadczeniu, jakim jest aktywność w przestrzeni performance. Bez względu na charakter skutku mojej pracy (obiekt, instalacja, rysunek) mam świadomość autentycznej egzystencji w przestrzeni performance.”

Janusz Bałdyga (1954) polski artysta, performer i twórca instalacji

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_baldyga_janusz

„Zależało mi na kimś, kto będzie moją kotwicą, wiesz? […] Kto będzie dzwonił dzień w dzień z pytaniem, czy wszystko w porządku. Pobiegnie w środku nocy do apteki, gdy zachoruję. Będzie tęsknił, jak wyjadę. I kochał, bez względu na wszystko.”

Jodi Picoult (1966)

Tam, gdzie ty (2012)

„Wobec bezbronności wykonującego performance jedynym wsparciem był jeden osobny gest. On skupiał cała energię, zawierał nadzieję otwarcia nowego pola, brał na siebie na tę jedną chwilę ciężar największy w skali mojego doświadczenia. Kreował moment, który rzutował na czas mi nieznany, niewątpliwie długi.”

Janusz Bałdyga (1954) polski artysta, performer i twórca instalacji

koncepcja „performance jednego gestu”.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_baldyga_janusz

„Och, niewinni przyciągają. Bezwiednie. I jacy są smakowici. Zapamiętaj jednak moje słowa, przywiodą cię do szaleństwa, bez względu na to, czy wiedziałeś, co robiłeś, czy nie. Poczujesz do nich miłość i nienawiść do siebie samego.”

Anne Rice książka Posiadłość Blackwood

Posiadłość Blackwood

„Mój taniec hinduski był inny niż Francuza czy Niemca. Pod względem ekspresji i wyczucia Polacy mają do niego większe predyspozycje, mimo że taniec hinduski jest daleki od naszego pojmowania tej sztuki, od ruchu, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni. To trudna technika i podobnie jak balet, wymaga wielu lat ćwiczeń.”

Romana Agnel (1965)

Źródło: „Dziennik Polski”, 6 listopada 2002 http://archive.is/3g5g3

„Jeśli Amerykanie życzą sobie pomocy ekspertów z Iraku, Irakijczycy mogliby się zgodzić na udzielenie im pomocy ze względów humanitarnych.”

Saddam Husajn (1937–2006) polityk iracki, dyktator

Źródło: PAP, 30 września 2001

„Jestem krytyczna we wszystkim, co robię. Staram się robić wszystko perfekcyjnie, bez względu na to, co to jest.”

Emmanuelle Seigner (1966) aktorka francuska

Źródło: „Tom Kultury” nr 12, 2007

„Wszystko, co wygląda łatwo i pięknie, jest trudne. Ale w odniesieniu do tańca można mi wmówić wszystko. Staram się oceniać uczestników pod względem wrażenia estetycznego, jakie wywierają.”

Zbigniew Wodecki (1950–2017) piosenkarz polski, instrumentalista

Źródło: wywiad http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/zbigniew-wodecki/

„Przez dwa miesiące uczyłam się polskiego w szkole językowej Berlitz. Poznawałam brzmienie słów, głosek, ćwiczyłam ich wymowę. Moją nauczycielką była Polka, która posługiwała się pięknym, literackim językiem – właśnie takim, jakiego używała bohaterka Wyboru Zofii. Nauka nie była trudna, głównie ze względu na to, że bardzo szybko przejmuję akcent osoby, z którą rozmawiam. Jestem pod tym względem jak kameleon, dopasowuję się do otoczenia. Robię to nieświadomie, to nie jest z mojej strony jakieś celowe działanie. Moje dzieci zawsze ze mnie żartują, ponieważ kiedy w domu dzwoni telefon, od razu wiadomo, czy rozmawiam z cudzoziemcem. Zaczynam mówić z jego akcentem. Nic na to nie poradzę, tak po prostu jest.”

Meryl Streep (1949) aktorka amerykańska

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59224

„Tym różni się performance od teatru, że ja niczego nie udaję, nie robię żadnych prób, nie mam scenariusza. Długo nie potrafiłam zaakceptować faktu, że w teatrze istnieje coś takiego jak prawda artystyczna i że aktor, który udaje, może być tak samo autentyczny jak ja w moich akcjach. Ale jednak teatr uczy kontrolować emocje, dystansować się do siebie.”

Marina Abramović (1946) jugosłowiańska artystka intermedialna

Źródło: rozmowa Marioli Wiktor, Gwiazda wycięta na brzuchu, „Gazeta Wyborcza”, 5 października 2012.

Pokrewne tematy