„Dopóki jesteś, jesteś ze mną, dzień jak kolęda się zaczyna,
Łagodna nuta, światłem sennym bladego świtu pajęczyna,
Dopóki oczu jasne niebo otwierasz co dnia jak ramiona,
Dopóki jesteś, jesteś ze mną, w obłoki płynę, płynę, płonąc.”

„Nie widzą Ciebie moje oczy,
Nie słyszą Ciebie moje uszy;
A jesteś światłem w mej pomroczy.
A jesteś śpiewem w mojej duszy.”

„Miłości nigdy dosyć. Jesteś szczęśliwy – pożądasz raju, jesteś w raju – rad byś dostać się do nieba.”

„Nie wierzę, że idziesz do nieba, jeśli jesteś dobry.”

„Kimkolwiek jesteś przyjdź, a powitamy cię z otwartymi ramionami.”

„Ciebie, który jesteś Starożytnym wieków, starzec głaskał jako dziecko na swych świętych ramionach.”

„Ojczyzną moją jest muzyka. A ty jesteś jak nuta rzewna,
z którą na ustach, po latach, wraca się w muzykę jak do domu.”

„Jesteś niebem, ja przybywającym księżycem,
a wietrzny statek ma świetliste wiosła.”

„Zdrowie, które z światłem
Płynie z nieba stropu,
Niech wam do drugiego
Wystarczy urlopu.”

„Przyjdzie śmierć i będzie miała twoje oczy -
ta śmierć, która nam towarzyszy
od świtu do zmierzchu, bezsenna,
milcząca, jak odwieczne poczucie winy
lub bezsensowny nałóg. Twoje oczy
będą pustym słowem,
przemilczanym krzykiem, ciszą.
Takimi je widzisz co dzień rano
kiedy nad sobą pochylasz się
w lustrze. Kochana nadziejo,
tego dnia i my się dowiemy
że jesteś życiem i że jesteś niczym.
Śmierć ma dla wszystkich spojrzenie.
Przyjdzie śmierć i będzie miała twoje oczy.
Będzie tak, jak gdybyś porzuciła nałóg,
jak gdybyś ujrzała w lustrze
pojawienie się martwej twarzy,
jak gdybyś słuchała zamkniętych warg.
Niemi zstąpimy w topiel.”