„Każda z nas ma swój krzyż – tak mawiała babcia (…). Zawsze sądziłam, że ten krzyż dostaje się pod koniec życia, a tu się okazuje, że któregoś dnia, tak po prostu, Pan Bóg cichutko nam go kładzie na plecy i już! Teraz go nieś!”

„Krzyż.
(Koniec drogi.)

Odbijający się w kanale życia”

„Krzyż jest darem, który dobry Bóg zsyła swoim przyjaciołom.”

„Krzyż mieliście na piersi, a brauning w kieszeni,
Z Bogiem byli w sojuszu, a z mordercą w pakcie…”

„Współczesny świat chce usuwać krzyże z miejsc publicznych. To jak ma się nazywać Polski Czerwony Krzyż? Polski Czerwony Nie-Krzyż?”

„Okazuj dobro wszystkim ludziom, bo nigdy nie wiesz, jaki krzyż przyszło im dźwigać ani jak bardzo potrzebują twojego wsparcia.”

„Najcięższy krzyż, jaki mamy do dźwigania, to zawsze my sami.”

„Ale musicie przyznać, że wierzenia bywają dziwne. Wielu chrześcijan nosi krzyże na szyi. Czy naprawdę sądzicie, że jak Jezus wróci, to jeszcze kiedykolwiek będzie chciał oglądać pierdolony krzyż? Może dlatego jeszcze nie wrócił? „Ja pierdolę, tato! Oni cały czas noszą krzyże? Niczego nie zrozumieli! Nie ma bata, nie wracam. Jak zaczną nosić ryby, to może przyjdę.””

„Teraz rozumiem, że w naszej pracy – wszystko jedno, czy grasz na scenie, czy piszemy – najważniejsze to nie słowa, nie blask, nie to, o czym marzyłam, tylko po prostu wytrzymałość w cierpieniu. Trzeba dźwigać swój krzyż i wierzyć. Ja wierzę o swoim powołaniu, nie boję się życia.”

„Zanieś mnie na Twoich ramionach, Ty, który krzyż swój dźwigałeś.”