„Teatr nie może ignorować rzeczywistości, modę może.”

„Teatr może być po nic, ponieważ jest kreacją, sztuką. I nie musi pouczać. Teatr jest po prostu uczynieniem sztuki ze zdolności człowieka do zabawy. Czasem sama zdolność do zabawy pozwala nam dystansować rzeczywistość w której żyjemy, zauważyć, że w tej rzeczywistości odgrywamy role.”

„Angielscy geniusze wyprzedzają modę, niemieccy idą za nią.”

„Gdy chodzi o modę, kobiety gotowe są ponieść każdą ofiarę.”

„(…) teatr powinien odnosić się do tego, co dzieje się za oknem. Wszystkie przedstawienia, które dotąd robiłem, odnosiły się do rzeczywistości. Teatr jest po to, by rozmawiać z widzami, stawiać im pytania.”

„Zabawna rzecz dzieje się z końmi: wychodzą z użycia, a wchodzą w modę.”

„Filozofa pierwszym obowiązkiem i cechą, jest spokojność, łagodność, wyrozumiałość, wyniesienie się nad stronnictwa i modę…”

„Jedną z zasad teatru jest, by przy pomocy podobnych tekstów lub zadań na nowo odkrywać rzeczywistość wokół siebie.”

„Teatr powinien dogryźć się własnej wizji rzeczywistości i przełożyć ją na sceniczny język. Dzisiaj tylko tacy się liczą.”

„Siedząca w fotelach publiczność, też, podobnie jak aktorzy, jak teatr, jest nośnikiem pewnych treści. Przychodząc do teatru przynosi ze sobą rzeczywistość pozateatralną. I te dwie rzeczywistości – sceniczna, przekazywana przez aktorów, czyli przez postaci i rzeczywistość publiczności, ta pozateatralna (…) – wchodzą ze sobą w związek, który nazywa się interakcją. I w tym momencie następuje świadome lub podświadome przyjmowanie przez widzów rzeczywistości przedstawionej. Inną rzeczą jest, czy publiczność się z tą rzeczywistością przedstawioną identyfikuje czy też nie, ale ją przyjmuje i już z samego tego faktu, że siedzi na widowni i jest, jakby powiedział Wyspiański: „przytomna grze na scenie.””