„Sumienie to wewnętrzny głos ostrzegający nas, że ktoś może patrzeć.”

„Głos sumienia: domofon duszy.”

„Sumienie to świadomość, że istnieje w człowieku trybunał wewnętrzny.”

„Głos sumienia też miewa fałszywe brzmienia.”

„Głos sumienia i głos honoru brzmią cichutko, gdy kiszki marsza grają.”

„Wyrzuty sumienia to echo głosu nadwerężonej cnoty.”

„Zawsze gdy usłyszysz narzekający głos wewnętrzny, zrozum, że nie jesteś tym głosem, ale kimś, kto go sobie uświadamia.”

„Doświadczenie aż nazbyt potwierdza wątpliwości co do tego, czy sumienie wszystkich i zawsze wskazuje czyn słuszny. I dalej: albo każde moje przekonanie uważam za głos sumienia, a wtedy zbędne jest wszelkie poszukiwanie dobra, i wskazane tylko słuchanie głosu sumienia, zbędna jest praca moralna, niby w najbardziej kwiecistym systemie moralności. Albo też nie każde moje przekonanie jest głosem sumienia; trzeba ten głos odnaleźć, ale wtedy, jakiż jest probierz do odróżnienia?”

„Rzadko mogę patrzeć na kogoś i nie uderzyć. Inni wolą monolog wewnętrzny. Ja nie. Wolę bić.”

„Kiedy ktoś się zakochuje, zaczyna patrzeć na świat w specyficzny, nieprzewidywalny sposób.”