„W nieświadomym człowieku tkwi jego tragiczny los. Jeżeli nie potrafiłeś wytępić w sobie występnych pragnień, żyją one w tobie nieświadomie, a więc – jesteś winny.”

„Czy jesteś dumny ze swojej krzywdy? Czy to sprawia, że wydajesz się wielki i tragiczny?... Cóż, pomyśl o tym. Może odgrywasz rolę na wielkiej scenie, na której tylko ty jesteś publicznością.”

„Człowieku, dobrowolnie nakładasz na siebie łańcuchy. Zerwij je! (…) Pomyśl o całym życiu przed tobą. Uważasz, że Stwórca nie potrafi rządzić światem bez twojej idiotycznej litości? Ty, ty, który jesteś poetą, zejdź z tego ohydnego krzyża!”

„Ty jesteś moim kotem, a ja jestem twoim człowiekiem.”

„Człowiek nie żyje wyłącznie swoim życiem osobistym, jako jednostka, ale świadomie lub nieświadomie, również życiem swojej epoki i swojego pokolenia.”

„Nawet jeśli nie jesteś szczęśliwym człowiekiem, nie potrafisz rozstać się z życiem, bo jednak jest wspaniałe. Daje tyle możliwości i tyle radości.”

„Nie jesteś sama. Jest świat. I poszuka ciebie, choć byś ty go nie szukała. I pokaże ci, że twój los także jest zupełnie inny niż to, co ty sobie wyobrażasz.”

„Pragnienie szczęścia jest w człowieku tak wielkie, że potrafi on unieszczęśliwić wielu ludzi.”

„Nie tylko kłamać możemy nieświadomie, żyć również.”

„Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty,
Nieprawda, że tak miało być,
Że warto w byle pustkę iść,
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.”