„Nie chcę tego widzieć, nie chcę w szale w to brnąć wciąż,
zabierze ciszę, jak najdalej, niech zostanie samotność.”

„Pamięć jest jak szkło, pomyślała. Ci, którzy odeszli, wciąż są widoczni, całkiem z bliska. Ale nie możemy się nawzajem dosięgnąć. Śmierć jest niema. Zabrania rozmowy, dopuszcza wyłącznie ciszę.”

„Tylko w samotności myśli przyjmują swoje właściwe wymiary, tak jak szepty w ciszy nocy.”

„Zawsze chcemy nadać jakieś imię naszej samotności.”

„Samotność jest jak światło bez słońca. Choćby słońce się wypaliło, zostanie jasność.”

„Jeśli zabierzecie mi moje karate, to co mi zostanie? Trenowałem na drodze karate przez ponad pół wieku. I nie umiem nic innego. Chcę pozostać aktywnym w nauczaniu sztuki karate aż do śmierci. Jeśli to możliwe nie chciałbym umrzeć leżąc w łóżku, ale zaabsorbowany treningiem, na podłodze dojo jak wytrwały, stary dąb niechętny do rozsypania się. To jest moja największa aspiracja.”

„Chcemy abyście nam zaufali
Chcemy abyście nam całkowicie wierzyli
Chcemy widzieć wasze ręce
Chcemy utonąć w oklaskach – tak

Słyszycie mnie?
Słyszymy cię
Widzicie mnie?
Widzimy cię
Czujecie mnie?
Czujemy cię
Nie rozumiem was!”

„Ludzie najczęściej widzą to, co chcą widzieć.”

„Te dranie amerykańskie tylko chcą najpierw załatwić Castro, ale zaraz potem zabiorą się do mnie.”

„To wszystko mundury. Tylko mundury. Zabierz im kostiumy, a nie będzie człowieka, który by chciał zostać żołnierzem.”