„Fanka: Czy mogę prosić o zdjęcie? Bardzo mi na tym zależy
Daniel: A co ja mam zdjąć?”

„Czytam scenariusz. Jeśli mam zdjąć koszulę, to idę na siłownię.”

„Najpiękniejsze ubrania noszone są po to, by zostały zdjęte.”

„Nic nie jestem gotów zdjąć. Po co straszyć ludzi?”

„Zdjął czapeczkę nie tylko z podziwu, ale i z miłości dla swego zawodnika.”

„A wiesz, co to znaczy sprzedawać siebie? Pozwalasz, żeby ten, co ma forsę, włożył ci rękę za majtki, a potem, żeby je zdjął, a potem, żeby się na tobie położył. Albo według uznania… mam mówić dalej?”

„Kierowała mną ciekawość
jak wygląda świat
z którego zdjęto kurtynę.”

„Dzisiaj jest pogoń za sensacją, pogoń za rzeczami, które nie miały nigdzie i nigdy wychodzić, nie powinny być pokazywane. Często jest tak, że ktoś komuś zrobi zdjęcie i później zrobi się jakiś podpis pod to zdjęcie… Potem wychodzi z tego wielka sensacja, a często ten podpis nie jest prawdziwy.”

„– Kolor ma jak nie przymierzając kupa. Zgniła, czy co? Nie dotykaj, parchów dostaniesz.
– Jak mam niby zdjąć z haczyka bez dotykania? – uniósł się Walery. Rybka rzeczywiście nie wyglądała apetycznie.
– No to łap ją, łap, ale potem mnie dotykał nie będziesz.
„Jak bym miał na to ochotę” odszczeknął w myślach Walery, chwycił śliską, brązową rybę i zdjął z haczyka.”

„Gdy już byłam gotowa, by zdjąć bandaż z nosa, toporem odcięto mi głowę.”