„Jam jest robot hartowany,
zdalnie prądem sterowany,
nitowany z każdej strony,
wyklepany, uzwojony,
stańcie nit przy nicie,
a zaraz ujrzycie
czworgiem swych żeliwnych gałek,
jaki ze mnie zbrojny śmiałek,
jak lśni mój stalowy duch,
naprzeciw żeliwnych dwóch,
natężajcie cewki,
bo to nie przelewki,
a jeśli nie usłuchacie,
elektryczne życie dacie!”

„Wyjdź naprzeciw swemu szczęściu!”

„Nie będzie mojego pogrzebu. Będzie wielkie jam session, na którym pojawi się mój duch.”

„Czcij ojca i matkę swoją, a więc dbaj o nich, gdy staną się starcami i niezdatnymi do zarabiania na życie. Musimy przeto dążyć do renty starczej, lecz niechaj tę pracę załatwia społeczeństwo samo, a nie państwo; żeby każdy należał do swojej ubezpieczalni, do jakiej mu się podoba.”

„Spotykam podobne osoby prawie na każdej konferencji. Mówię im, że się pomyliłem, a one myślą, że mnie przekupiono albo boję się o własne życie. Albo że zastąpili mnie robotem czy coś w tym rodzaju.”

„(…) brzuch ci ducha nie usłucha, co dopiero niżej brzucha!”

„Obozy przetrwania, na których hartowałam ducha, nie pozwalają mi na nieuzasadniony strach.”

„Przyjaciel to osoba, która – kiedy nie potrafisz uruchomić kosiarki elektrycznej – łagodnie pyta, czy włączyłeś ją do prądu.”

„Musicie ducha hartować, aby móc jak orły przelatywać w przyszłość ojczyzny!”

„Odkąd zmieniłem maszynkę do golenia na elektryczną – przestałem śpiewać w łazience. Boję się porażenia prądem.”