„jestem już dorosła i wiem, że zranić może mnie każdy człowiek”

„(…) cuda stanowią integralną część religii, a ja jestem w końcu człowiekiem zaangażowanym w religię. Natomiast pan, z tego, co widzę, musi być agnostykiem.
– Ba! – odparł Fabregas. – Nawet nie wiem, co ten termin znaczy. Jestem człowiekiem dorosłym, korzystającym ze swojego mózgu, który nie lubi, jak ktoś robi sobie z niego żarty.”

„Wiem nareszcie, czym chciałbym być, kiedy dorosnę. Kiedy dorosnę, chciałbym być małym chłopcem.”

„Każdy człowiek, by o pewnych sprawach mówić, musi do nich dorosnąć. Choć niektórym udaje się mówić o nich mądrze nawet, kiedy jeszcze o tym nie wiedzą.”

„Jestem zakochana. Może nie wiem, czym jest poważna, dorosła miłość, chodząca w garniturze i z teczką, podpisująca zobowiązania, kredyty zaufania.”

„Żeby nie wiem jak człowiek był twardy, to z każdego uczucia coś w nim zostaje.”

„Wiem, że nigdy nie będę musiał dorosnąć i bardzo to w sobie pielęgnuję.”

„Są rzeczy, których chciałbym nie pamiętać,
Ale żadnej z nich nie chcę się wyrzekać. Jestem tym kim jestem dzięki nim,
Jestem człowiekiem i wiem o sobie dużo więcej,
Dzięki nim wiem czym jest szczęście.”

„Nie można być jednocześnie dorosłym człowiekiem i chrześcijaninem.”

„Co to jest człowiek dorosły? Dziecko nadęte latami.”