„Ludzie mówią, że taki był Stanley Kubrick. Ja się z tym jednak nie zgadzam. Pamiętam, że dał mi tylko następującą wskazówkę: „Muzyka ma być seksowna”. Przypominam, że robiłam podkład pod scenę orgii.”

„Pojawił się na pierwszych próbach, dał kilka wskazówek. Ot, choćby powiedział mi, że „taki nerwowy, to ja nie jestem”. Poza tym raczej dał wolną rękę, choć czuliśmy jego mentalne wsparcie.”

„Muzyka niczym nie przypomina sztuki. Przypomina perfumy.”

„Nie zawsze (…) muzyka musi być w filmie „niesłyszalna” dla widza. Niektóre sceny wręcz wymagają takiej sytuacji, aby muzyka przejęła pierwszoplanową rolę.”

„Pamiętam, jak w latach 70. moja muzyka była krytykowana jako przygnębiająca i mówiono, że moje płyty powinny być sprzedawane z żyletkami, bo to dobra muzyka do podcinania sobie żył.”

„Ludzie przypominają skarbonkę. Im mniej jest napełniona, tym większy robi hałas.”

„(…) jest jednym z tych ludzi, o których każdy dobrze mówi, ale którzy nikogo nie obchodzą; na widok których każdemu robi się szalenie miło, ale jakoś nikt nie pamięta, żeby ich zagadnąć.”

„Szczerze mówiąc, już nawet nie pamiętam, że grałem taką postać.”

„Tak właśnie ludzie postępują: zakładają, że wszystko się zgadza, ponieważ taki czy inny autorytet tak im powiedział, i ponieważ inni też twierdzą, że tak jest w istocie. Czy to naprawdę się zgadza, czy sprawy mają się tak, jak w to wierzymy, tego większość ludzi absolutnie nie wie. Nigdy o tym nie zapominaj.”

„Dobrze pamiętam maleńką rólkę gońca przynoszącego paczkę w Ostatniej misji Wojciecha Wójcika. Dał mi wskazówkę: „niech pan nie patrzy w kamerę”. Asystent coś mu szepnął do ucha i wtedy reżyser powiedział do mnie: „Aha, to pan jest aktorem!”. Ta historyjka obrazuje mój ówczesny udział w pozateatralnym show-biznesie.”