„To Bista przekonywał nas także o tym, że aktor się męczy, gdy odpoczywa. Szczęśliwy jest tylko wtedy, gdy ma dużo pracy. Ważne, żeby nie panikować w natłoku wielu obowiązków.”

„Najważniejsze, to nie myśleć o ideale, bo wtedy bardzo trudno żyć i być szczęśliwym!”

„Przeciwności nie pokonasz, zbyt dużo było wojen,
Zbyt wielu ludzi śmieci, zbyt mało dobrych dusz,
Męcz się lub rusz, do przodu, otrzep kurz.”

„Czasem w ogóle nie chce mi się iść do teatru. Ale kiedy wchodzę na scenę, staję się kimś innym. Aktorstwo sprawia mi przyjemność. Jestem przejęta nawet w sztuce dla dzieci. Granie zaczyna aktora męczyć, gdy już nie cieszy go przebywanie na scenie. Pewnie, że czasem – z powodu zmęczenia i natłoku zajęć – wkrada się rutyna, ale przed tym się nie ucieknie.”

„Nigdy nie obsadzam nikogo wprost. (…) Chodzi mi o to, żeby aktor się trochę pomęczył, żeby nie przychodziło mu to zbyt łatwo. Żeby nie było nic wprost. I szukam aktorów, którzy odbieraliby świat na tej samej fali, co ja. To jest ważne, gdyż przyjemność z pracy jest wtedy obustronna. I twórcza. Poza tym wstyd się przyznać, „zakochuje” się w swoich aktorach i przywiązuję do nich.”

„Żadna praca nie hańbi, każda męczy.”

„Ważne jest to, że się już dużo wie, ale ważniejsze, że się wie, iż się jeszcze dużo nie wie.”

„Gierek może być wzorem do naśladowania. Zostawił dużo mieszkań, dróg, zakładów pracy. Ludzie mieli pracę, dochody i może nie do końca byli szczęśliwi, ale na pewno bezpieczni.”

„(…) wolę, jak nie jestem rozpoznawana przez widzów. Wtedy czuję się bardziej usatysfakcjonowana jako aktorka, ponieważ wiem, że moja praca i praca charakteryzatorów nie poszła na marne.”

„Niektórzy aktorzy denerwują się, kiedy reżyser pokazuje im czarno na białym, jak coś mają zagrać, nie pozostawiając miejsca na kreatywność. Majewski to reżyser, który dużo czerpie z aktora. Dla niego aktor jest jak glina, ale nie taka, w której to on rzeźbi coś swoimi dłońmi, tylko glina, która, delikatnie naciskana sama układa się w jego rękach w kształt, o który mu chodziło. Praca na planie u tego reżysera daje aktorowi komfort, poczucie bezpieczeństwa, a to coś bardzo ważnego; aktor ma poczucie, że za kamerą siedzi ktoś, kto wie czego chce, i kto potrafi tak poprowadzić aktora, że nie zrobi mu krzywdy.”