„Zwykła bandycka morda, tak bezczelna, że aż się prosi o cegłę.”

„wypalam się powoli jak cegła na dom”

„Miłość jest jak cegła. Możesz zbudować dom lub utopić martwe ciało.”

„Być człowiekiem to czuć, kładąc swą cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.”

„Tam były takie te… kobiety nie najcięższego prowadzenia… co sprawdziłem… One tam stoją na wystawach, szyby są z pancernego szkła… co też sprawdziłem… Siedem cegieł i nic.”

„Buddowie tak się mają do odczuwających istot, jak woda do lodu. Lód jest twardy jak kamień lub cegła. Ale gdy roztopi się, wtedy płynie swobodnie i łatwo przystosowuje się do otoczenia. Dopóki ktoś poddaje się ułudzie, dopóty jest podobny do lodu. Wraz z urzeczywistnieniem staje się doskonale swobodny, jak woda. Nie ma lodu, który by się nie stał wodą. Zrozum więc, że zwykłe stworzenia nie różnią się od buddów niczym oprócz tego, że ulegają ułudzie. Kiedy rozwieje się ona – buddowie i odczuwające istoty są identyczni.”

„Człowiek, który widzi siebie nie jedną cegłą tylko, ale cząstką wielkiego budynku, nabiera wartości i szacunku dla samego siebie.”

„Nasze cegły nie na gmach ogromny
choć ułożą się hen wysoko
w komin nowy przez który prowadzi
jedyna stąd droga na wolność.”

„Dom to nie budynek, ulica czy miasto. Byle cegły i zaprawa to tylko pozór domu, bo przecież naprawdę dom jest tam, gdzie mieszka rodzina (…).”

„To worek, sierżancie – zameldował Coates. – A w środku jest coś ciężkiego.
– Coś takiego… – Stuk wciąż wpatrywał się w Vimesa. – Otwórz go, mój chłopcze. Delikatnie. Nie chcemy przecież niczego uszkodzić, prawda?
Zaszeleścił jutowy materiał.
– Eee… To połówka cegły, sierżancie – oznajmił Coates.
– Co?
– Pół cegły, sir.
– Zbieram na dom – wyjaśnił Vimes”