„Poezję rozbieram z błękitnych, złocistych szatZrywam z niej wszelakie ozdobyUbieram ją w zwykłe zgrzebne odzienieI mówię po prostu – nie chce mi się żyć”

„Alkohol jest jak miłość. (…) Pierwszy pocałunek to magia, drugi jest intymny, a trzeci trochę odruchowy. Potem dziewczynę się po prostu rozbiera.”

„Słowa są całą poezją życia.”

„(…) zwykłe chwasty odnoszą największe sukcesy w życiu i najszybciej też się rozmnażają.”

„Poezja jest w życiu tym, czym ogień w lesie.”

„A ja jestem malutka
Błękitna niezabudka.
Zerwali mnie z nad potoczka
Mówiąc, że mam żabie oczka.
Upraszam bardzo skromnie
Nie zapomnijcież o mnie!”

„Być poetą – znaczy mówić światu „nie”. Bo tylko to jest poezją: nieustające szukanie.”

„Zwykłe to
Życia koleje:
Słońce świeci, deszcz pada,
Wiatr wieje…”

„Bo – teraz już to wiedziałam, choć nie wiem skąd – Złocisty Ptak nie jest po to, aby Go oglądać, ale by w Niego wierzyć. Nie jest po to, aby Go dogonić, ale aby Go zawsze, przez całe życie szukać. I właśnie to nadaje sens życiu: wiara i szukanie.”

„Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niej
choć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.”