„Rutynowo fotografuję w myśli wszystko, co widzę.”

„Są nasze oczy, nasz umysł i umiejętnie palec, który wgniata migawkę i robię w tym momencie zdjęcie akurat, a nie w tym. Któryś z kolegów mnie zapytał, mówi: „słuchaj, powiedz mi, co Ty właściwie tutaj fotografujesz? Ja tutaj kompletnie nic nie widzę. A Ty cały czas fotografujesz!”. Na tym to polega, że jeden fotograf to doskonale widzi, a drugi nic nie widzi.”

„Myśl o zdjęciu zawsze przed jego zrobieniem i po. Nigdy w trakcie. Sekretem jest czas. Nie musisz działać szybko. Fotografowany model musi zapomnieć o tobie, a gdy już to się stanie, musisz działać bardzo szybko.”

„Teraz pokażemy bramki z tego meczu dla tych, którzy widzieli, ale myślę, że chętnie obejrzą je jeszcze ci, którzy nie widzieli.”

„Gdy widzisz mędrca, myśl o tym, by mu dorównać. Gdy widzisz tego, komu brak rozsądku, zastanów się nad sobą samym.”

„Komety przemykają i gasną, myślę. Nie chcę jej widzieć.”

„Zawsze jest coś, co chciałoby się widzieć inaczej. Takie myśli przychodzą zazwyczaj po fakcie.”

„Nie wystarczy mieć oczy otwarte, aby widzieć; nie wystarczy myśleć, aby rozumieć.”

„To bardzo proste. Twój obraz jest tym, czym ty jesteś. Pojmujesz to? Obraz, za pośrednictwem którego ukazujesz się światu – to ty. Jak myślisz, dlaczego tubylcy w Afryce tak się bali fotografowania? Za tamtych dni wiedziano, że dzięki próżności jesteśmy zabezpieczeni przed spojrzeniem sobie w twarz. Wiedziano, że za każdym razem, kiedy ktoś maluje twój portret lub robi ci zdjęcie, dosłownie zabiera ci coś, coś z twego wizerunku, część ciebie. Twoja twarz starzeje się nie od wewnątrz, nie ze starości, ale z zewnątrz, ponieważ korzystają z niej inni. Twoja twarz starzeje się dlatego, że jest oglądana i fotografowana.”

„Niesamowity obraz zburzonego i wypalonego miasta pozostanie na długo w pamięci wszystkich, którzy to widzieli. (…) Postanowiłem zachować ten obraz i w miarę swych skromnych możliwości przystąpić natychmiast do fotografowania.(…) fotografując starałem się nie tylko dokumentować poszczególne obiekty, ale ponadto oddać ogólny, tragiczny w swym wyrazie pejzaż martwego miasta i jego nastrój.”