„Im więcej aktor przeżył w życiu, tym łatwiej jest mu grać. Bo z czego czerpiemy, jak nie ze swoich doświadczeń, a potem z podglądania innych ludzi? Ale oczywiście nie musimy być mordercami, kiedy gramy morderców.”

„Kiedy gram mordercę wyobrażam sobie, że rozgniatam mrówki. Nienawidzę ich, więc zabijanie idzie mi wtedy jak z płatka.”

„Aktorzy mają to niebywałe szczęście, że przeżywają kilka żyć – swoje i postaci, które grali, oczywiście pod warunkiem, że do swego zawodu podchodzą naprawdę poważnie. Mając zatem 60 lat mogę uznać, że przeżyłem tych żyć przeszło sto.”

„Od wczesnych lat życia wyrzekłem się jadania mięsa. Przyjdzie czas, gdy ludzie tacy jak ja będą patrzeć na mordercę zwierząt tak samo, jak teraz patrzą na mordercę ludzi.”

„To nie jest postać jak w książce czy filmie. On nie jest kierowcą autobusu. Nie prowadzi wózka widłowego. Nie jest seryjnym mordercą. To jestem ja, który śpiewa w taki sposób, jasno i prosto. Nie powinniśmy mylić śpiewaków i wykonawców z aktorami. Aktorzy powiedzą: „Moja postać to, moja postać tamto”. Dudnią jak zdechłe konie. Kogo obchodzi postać? Wstań i graj. Nie musisz mi tego wyjaśniać.”

„Nie graj swego życia. Ludzie potrzebują twojego życia, a nie twojej „komedii.””

„Tego, czego życzyłbym każdemu rasowemu aktorowi: żeby grała, żeby znajdowała postacie, które pozwolą jej pokazać więcej niż widać na pierwszy rzut oka.”

„Cieszę się, że mogę grać tak odmienne postaci, bo dla aktora ważne jest, aby zbierał nowe doświadczenia.”

„Mordercy są wśród nas.”

„Politycy są bardzo dobrymi aktorami. Grają codziennie. Zresztą wszyscy gramy w naszym życiu.”