„Jak błogo byłoby wyciągnąć się na łóżku, po nocy prawie bezsennej, i zrobić sobie małą sjestę, słysząc jak za mgłą kroki pani Maigret po mieszkaniu!”

„Jak zatrzymać ten zegar w pół kroku
Co mu jest cichym świerszcz sekundnikiem?
Jak zatrzymać ten pośpiech obłoków
I ten wyraz twych oczu nim zniknie?
Jak? Jak?
Jak zatrzymać wszystko to?
Nie dać, żeby zaszło mgłą
Nie dać, żeby zaszło mgłą
Mgłą?”

„Jak byłam mała myślałam, że lesbijki, to takie panie, które kładą dachówki.”

„Gdy byłam mała, stawałam na łóżku jak na scenie i śpiewałam na cały głos, wyobrażając sobie, że śpiewam dla tysięcy fanów.”

„Gdyby zdolności akademickie były wszystkim, co posiadasz, nie byłbyś nawet w stanie wstać dziś rano z łóżka. W zasadzie nie byłoby nawet łóżka, z którego mógłbyś wstać. Nikt nie byłby w stanie go zrobić. Mógłbyś napisać pracę o możliwości zrobienia łóżka, ale nie mógłbyś go zbudować.”

„Wiem tylko, że chcę mieszkać w przyzwoitym domu i spać w czystym łóżku, wtedy będę naprawdę szczęśliwa.”

„Wstawałem w nocy parę razy z łóżka, żeby odpocząć.”

„W telewizji… usłyszałem słowa o prawie reprodukcyjnym, a miała być mowa o poczęciu człowieka. A kiedyś, ja mieszkałem na wsi, tak się mówiło o problemie zwierząt. Zrobiliśmy w myśli społecznej krok ku zoologii.”

„Kiedy byłam małą dziewczynką i chodziłam z mamusią (a mieszkałam wtedy na Lwowskiej) do Łazienek na spacery, to zawsze przechodząc Aleją Róż wyobrażałam sobie, że kiedyś będę tu mieszkała, a że dziecięce marzenia bardzo często się spełniają, toteż mam tutaj swoją „Fiolkownię!””

„masz twarz igły i mówisz, że spotkamy się w ciele.
moim mieszkaniem jest mała zamieć. dłubię w genach śnieżynek.
zrobię ci z nich szalik. i pójdziemy na bóle do ciał z kolcami.”