„Pamiętaj także o tym, że kochałam i że to miłość skazała mnie na śmierć.”

„Czy umarłych nie można kochać? Czy miłość jest słabsza od śmierci? Czy miłość nie zasługuje na nieśmiertelność?”

„Miłość ma cudowny smak, pamiętaj jednak, że trzeba dawać, aby dostać w zamian, pamiętaj, że trzeba być sobą, aby móc kochać.”

„Miłość, żeby była prawdziwa, musi zadawać ból… Pamiętajcie, że mamy kochać biednych aż do bólu.”

„Wdzięczny może być tylko ten, kto kocha. Kto kocha, ten pamięta, myśli. Im większa miłość, tym większa wdzięczność. Moim obowiązkiem jest kochać człowieka takim, jakim on jest, i okazywać mu wdzięczność, bo to nieprawda, że jesteśmy samowystarczalni i wszystko zawdzięczamy tylko sobie.”

„Wisława kochała ludzi i lubiła ich kochać. Dlatego tak wiele i tak pięknie pisała o miłości.
Kochała życie, choć była to miłość bez złudzeń. Dlatego tak wiele, tak przenikliwie pisała o śmierci.”

„Nie można nie kochać, ale jeśli się kocha miłość rozszczepia się na miłość i cierpienie.”

„Jeśli pozwalasz dojść do głosu śmierci lub przemocy, obdzierasz świat z przyzwoitości. Śmierć przyszła do mnie i powiedziała: czas kochać. A miłość to może być przecież ogrzanie stóp przy kominku.”

„Od śmierci mojej żony Hani żadnej kobiecie nie powiedziałem słowa „kocham”. Pomyślałem sobie, że jeśli się zdarzy, to będzie ostatnia miłość mego życia. I właśnie do przystani „miłość” zawinąłem z Edytą.”

„To miłość każe mi pamiętać, że tylko miłość czyni mnie świadomym.”