„Wy tam na Ukrainie niczym się od nas nie różnicie. Często to powtarzam, zwłaszcza przy stole.”

„Wciąż woda.
W nieskończonych
ilościach.
Stos gazet
przeżółkłych.
To się powtarza.
Oczodół. Czysta łza.
Pleśń nie wymyśli
niczego nowego.”

„Każdy dobry Polak musi wiedzieć, jaka jest rola Kościoła, musi wiedzieć, że poza nim jest – jeszcze raz to powtarzam – nihilizm. I ten nihilizm my odrzucamy, bo nihilizm niczego nie buduje, nihilizm wszystko niszczy.”

„Tu czy tam, wszystko jedno. Chodzisz co roku i wszystko się powtarza, ale nic się nie powtarza.”

„Ludzie mówią, że się powtarzam. Nawet jeśli tak jest, czyż i historia się nie powtarza?”

„Pamiętam z dzieciństwa, jak mama powtarzała: „Obiad, którego nie robi się w dwadzieścia minut, nie liczy się”. Miała w domu książkę kucharską pod tytułem „Nie znoszę gotować”. Mogłaby się pod tym hasłem podpisać. Gotowanie z pewnością nie było jej pasją. Dlatego też na naszym stole pojawiały się proste, niewymyślne dania. W dodatku najczęściej przyrządzone z przetworzonych produktów.”

„Ciało jest narzędziem aktorki, a ja nie widzę niczego złego w tym, by je wykorzystywać na ekranie, jeśli tego wymaga scenariusz. Nie wstydzę się swoich kształtów. Mój ojciec zawsze mi powtarzał: „Moniko jesteś piękną dziewczyną i nie musisz tego ukrywać.””

„Napięta atmosfera powodowała, iż każda czynność nabierała swoistej wagi. W takiej chwili wszystkie automatyczne ruchy człowieka, pomimo to, że powtarza je od tak dawna, iż weszły mu w nałóg, stają się odrębnymi aktami woli. Przypomina to naukę chodzenia po chorobie Heinego-Medina. Niczego, absolutnie niczego człowiek nie jest wtedy pewien.”

„Powtarzam powtórzone.”

„Cały system etyki chrześcijańskiej, zarówno katolickiej jak i protestanckiej, powinien być bezwzględnie przejrzany, w miarę możliwości bez uprzedzeń, wpojonych przez chrześcijańskie wychowanie. Rzeczy powtarzane stale i z naciskiem, zwłaszcza jeżeli słyszy się je od dzieciństwa, stwarzają u większości ludzi przekonania tak silne, że opanować mogą one nawet podświadomość.”