„Miłość starzeje się natychmiast, tak jak ubranie, które przestaje być nowe, gdy je raz włożymy na siebie. Wystarczy jednak przyprasować zmarszczki i znowu wygląda jak nowe… A potem znowu starzeje się…”

„Najpierw starzeje się ciało, potem umysł, na końcu serce.”

„Prawdziwe związki nie rozpadają się tak łatwo. Są jak cenny wazon, który tłucze się, a potem skleja z kawałeczków, znowu tłucze i znowu skleja, tak długo, aż kawałki przestaną do siebie pasować.”

„Miłość – ona nadal istnieje, mimo iż niekiedy jest tylko uczuciem bólu. Istnieje, staje się silniejsza, obumiera, a potem znowu odżywa.”

„Uniknęłam rzeczy, którą, niestety, obserwowałam u wielu koleżanek – przerażenia starzeniem się, ciągłego przeglądania się w lustrze i liczenia zmarszczek. Ja wręcz czekałam, kiedy te zmarszczki będą, bo często słyszałam: to świetna rola dla ciebie, ale za 10, 20 lat. Więc się nie martwiłam.”

„A wy znowu mnie złapaliście, jak jestem nieuczesany (…) A potem wykorzystacie to przeciwko mnie!”

„A potem świat znowu zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej.”

„Nie chciałabym wrócić do wcieleń młodszych panienek. Nie mam problemu z tym, żeby do roli się zmienić, postarzeć, pobrzydzić… Dla mnie najcenniejsze są moje prawdziwe zmarszczki i chcę się starzeć, bo czuję, że zawodowo wszystko jeszcze przede mną.”

„I uchodzi nam miłość, i znowu przychodzi,
Jak morze. Nie dziw, bo się Wenus z morza rodzi”

„Życie jest cierpieniem – odrzekł sentencjonalnie – Urodzić się to znaczy cierpieć. Starzeć się znaczy cierpieć. Stracić miłość to też oznacza cierpienie. Umieranie to cierpienie…”