„Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.”

„Przypkowski zastanawia się nad genezą sporów i waśni religijnych tak licznych w ówczesnym chrześcijaństwie i dochodzi do wniosku, że jedną z przyczyną tych sporów jest pycha rozumu ludzkiego. Dąży on bowiem zupełnie niepotrzebnie do poznania boskich tajemnic, natomiast zaniedbuje to, co jest naprawdę istotne: normy moralne i etyczne.”

„Prawdziwe szczęście, którego szukamy jest najczęściej inne niż je sobie wyobrażaliśmy. Jest tajemnicą, która przekracza nasze ludzkie wyobrażenia”

„Absolutne pożądanie przez jedno ludzkie ciało innego, tylko jednego ludzkiego ciała i obojętność na wszelkie namiastki to jedna z największych tajemnic życia.”

„Wszelkie granice stawiane ludzkiemu poznaniu prędzej czy później są przekraczane, nawet gdy jest to wbrew regułom uznanej metodologii. I dobrze, że tak się dzieje.”

„Pojąłem, że każdy świat ma własną tajemnicę i że dostęp do niej jest tylko na drodze poznania języka. <…> Rozumiałem, że im więcej będę znał słów, tym bogatszy, pełniejszy i bardziej różnorodny świat otworzy się przede mną.”

„Poznanie innych i poznanie siebie to zwycięstwo bez ryzyka. Poznanie otoczenia i poznanie sytuacji to zwycięstwo całkowite.”

„Człowieka należy rozumieć poczynając „od dołu” – od jego głodu, chłodu, bezdomności; nie idea, lecz ciało jest kluczem do ludzkich tajemnic.”

„Ludzkie umysły są bardziej pełne tajemnic niż jakakolwiek napisana książka i bardziej zmienne niż kształty chmur w powietrzu.”

„Podstawą moralności jest (…) zaprzestanie udawania, że wierzy się w rzeczy, na które nie ma dowodów, i zaniechanie powtarzania nierozsądnych twierdzeń o istnieniu rzeczy poza możliwościami ludzkiego poznania.”