„Mit można określić jako taki rodzaj mowy, w którym wartość formuły traduttore – traditore zmierza praktycznie do zera. (…) Mit jest mową; ale jest to mowa, która porusza się na bardzo wysokim poziomie i gdzie znacznie odrywa się (…) od podstawy językowej, po której początkowo się toczy.”

„Mowa ziemi jest podobna do mowy miłości – ziemia także przemawia w ciszy.”

„Znacie mit striptizerek? Jest taki mit, mocno zakorzeniony w społeczeństwie. Ten mit to: „Tańczę, by opłacić czesne.” To nie prawda! Nie ma striptizerek na studiach! Nie ma przezroczystych szpilek na biologii. Cholera, nie wiedziałem, że jest uniwersytet, który przyjmuje tylko jednodolarówki.”

„Mit badany w swej żywej postaci jest (…) narracją, w której zmartwychwstaje pradawna rzeczywistość (…). W kulturze pierwotnej mit jest nieodzowny: wyraża, wzbogaca i kodyfikuje wierzenia; chroni i wzmacnia moralność; gwarantuje skuteczność rytuału i zawiera reguły praktyczne, którymi człowiek powinien się kierować. Mit jest więc żywotnym składnikiem cywilizacji ludzkiej (…).”

„Nie mów nic, proszę Cię,
no bo co można rzec, w takiej chwili?
nie mów, że wrócisz tu,
że odchodzisz na dni tylko kilka,
wyjdź ot jak gdyby nic,
jakbyś szła kupić chleb do sklepiku,
Anno, nie mów nic, proszę Cię,
nie mów: „kiedyś wrócę tu.””

„Bo jest mowa przyrodzona tamtego narodu, jakoby głośne pudło spuścił z wysokiego wchodu.”

„Mów mi dobrze, dobrze mi mów,
łaskocz czule warkoczem ciepłych słów,
wilgotnym szeptem przytul mnie,
i mów mi dobrze, nie mów mi źle.”

„Mowa jest zewnętrznym myśleniem, myślenie wewnętrzną mową.”

„Mit jest zawsze symboliczny.”

„Gibkość jest trochę mitem we wspinaczce, to ważna zdolność motoryczna, która pozwala wybrać najdogodniejszą pozycję, a także znacznie poprawia płynność wspinaczki (…).”