„Twarz to kiepski językoznawca. Ile słów mieści się w uśmiechu? Poza tym uśmiechy dzielą się na stosowne i niestosowne. Te pierwsze otwierają przed tobą drzwi, te drugie nie. Co robić, kiedy jest ci potrzebny język niebios, a ty masz tylko ręce i oczy?”

„Najbardziej ci do twarzy z uśmiechem.”

„Niech nikt, kto przychodzi do ciebie nie odchodzi bez poczucia, że stał się lepszy i szczęśliwszy, każdy powinien zobaczyć dobroć w twojej twarzy, w oczach i w uśmiechu.”

„Uśmiechnął się wyrozumiale – więcej niż wyrozumiale. Był to jeden z tych rzadkich uśmiechów, dających pewność i otuchę na zawsze, uśmiech, który można spotkać w życiu cztery albo pięć razy. Obejmował – albo zdawał się obejmować na moment – calusieńki nieskończony świat, a potem koncentrował się na tobie z nieodpartą życzliwością. Było w nim akurat tyle zrozumienia, ile ci było potrzeba, i tyle wiary w ciebie, ile sam chciałbyś mieć; uśmiech ten zapewniał cię, że wywarłeś takie wrażenie, jakie – w najkorzystniejszych okolicznościach – chciałbyś wywrzeć”

„A tam, cicho być, ty pindo jedna. Ci te drugie oko wybije, tylko dokładnie.”

„Nieraz skoczy do oczu
Całą prawdę wygarnie
krzyknie, że dłużej nie chce ze mną być
czasem znów pełna skruchy
uśmiech ma tylko dla mnie
tylko ty, wyzna cicho, tylko ty…”

„Nie chlubą jest uciec przed śmiercią, lecz uśmiechnąć się gdy i ona się do ciebie uśmiecha.”

„Jeśli wiosnę chcesz zobaczyć,
Spójrzyj na twarz twoję,
Uśmiech wiosny w twym uśmiechu,
Wonia wiosny w twym oddechu,
Niebo wiosny oczy twoje.”

„Chodzi, uśmiecha się, a oczy jak u tygrysa.”

„Chcę to, co umiesz ty, wiesz, ty umiesz kochać,
ja umiem unieść się na szczyt i uśmiech kryć i już nie cofać.”