„Słowami bawimy się w miłość
Słowa składamy w kwiatach.
Potem przyprószą je liście jesieni
Odgrzebywane po latach.”

„Miłość jest jak wiatr – jesienią wieje najsilniej.”

„Choć fascynują nas słowa, to spotykamy się w ciszy ponad słowami.”

„Miłość – wieczna wiosna kobiety i wieczna jesień mężczyzny.”

„Liście, które jesienią spadają z drzew, chciałyby się wskazać jako przykład przemijania. Byłby to jednak zły przykład, ponieważ po kilku miesiącach drzewo wypuści nowe liście i nastanie wiosna, dokładnie taka jak była wcześniej.”

„Są słowa, bez których nie potrafimy żyć, takie jak „miłość”, „sprawiedliwość” i „dobroć”. Dajemy się im zwieść, potem się do nich rozczarowujemy tylko po to, żeby wierzyć w nie jeszcze bardziej.”

„Jak się dziecko bawi zapałkami, to nie ma potem co płakać, że się poparzyło.”

„Miłość – westchnął Secmatte. Potem powtórzył to jeszcze trzykrotnie, bardzo powoli, a przy tym głębszym niż jego zwyczajowy głos dziecka tonem. – Trudne słowo do opanowania – stwierdził. – Jest nieobliczalne, a jego wartość ma tendencję do nieznacznych zmian, kiedy łączy się ze słowami wielosylabowymi pisanymi Copenhagą bądź jedną z tych czcionek mniej naśladujących pismo odręczne.”

„Pan Bóg świat stworzył, a potem zaczął się nim bawić.”

„Miłość jest po to, by składać ją w ofierze bożkowi Erotyzmu.”