„(…) przyzwyczaiłem się już do bycia jurorem. (…) ale po pewnym czasie człowiek dochodzi do takiego momentu, w którym automatycznie chciałby osądzać wszystkich. I zdarzało się, że oceniałem baristę w kawiarni albo… ekspedientkę w sklepie.”

„W czasie II wojny światowej byłam małą dziewczynką i jestem przyzwyczajona do bycia wyzwalaną przez Amerykanów.”

„Człowiek jest głupi, bo przyzwyczaił się do wszystkiego.”

„Lubię pisać w podróży, rzadko kiedy teksty powstają w domowym zaciszu, choć i takie się zdarzyły. Tkanie zdań najlepiej wychodzi mi w zawierusze, natłoku pracy. W takich momentach, gdy przychodzi piosenka, dochodzi we mnie do automatycznego wyrównania ciśnienia wewnętrznego.”

„Można się do wszystkiego przyzwyczaić” – rzekł pewien Irlandczyk, którego skazali na powieszenie.”

„Człowiek ma instynkt pozwalający mu w pewnych momentach dostrzec prawdę bez względu na okoliczności.”

„Każdy człowiek czasem nie przyznaje się do winy, ale sztuką jest robić to w odpowiednich momentach”

„Człowiek to byt, który aspiruje do bycia Bogiem (…). Być człowiekiem to dążyć do bycia Bogiem, albo jeśli kto woli, człowiek jest w sposób fundamentalny pragnieniem bycia Bogiem.”

„Człowiek z głową, raz zyskawszy punkt zaczepienia, dochodzi do wszystkiego, kiedy sam zechce!”

„(…) nikogo nie faworyzuję ani nie deprecjonuję. Podsumowuję tylko występy.(…) Myślę, że jestem ekspertem, komentatorem, który ma podpowiedzieć, co należy poprawić, zrobić lepiej, a nie jurorem, który ocenia. Nie czuję się bezbronna, tylko zadowolona, że nie muszę wyciągać tabliczek z ocenami.”