
w 1933.
Dzienniki (1923–1945)
26 stycznia 1933 na naradzie z liderami partii konserwatywnej (DNVP) o Adolfie Hitlerze.
Źródło: Eberhard Jäckel, Panowanie Hitlera, op. cit., s. 34.
w 1933.
Dzienniki (1923–1945)
„Tylko ci, którzy niczego nie oczekują od losu, są panami siebie.”
„Zdradził mię kanclerz, jak Judasz Chrystusa, nie przez złość ani nienawiść.”
do posła weneckiego – Jana Baptysty Tiepolo, o Jerzym Ossolińskim, gdy ten sprzeciwił się królewskim planom wojny z Imperium Osmańskim.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek
wypowiedziane w dniu 31 sierpnia 1946 w norymberskim Pałacu Sprawiedliwości jako ostatnie słowo w procesie (powyżej zacytowano tylko jego fragment).
Źródło: Joe J. Heydecker, Johannes Leeb, Proces w Norymberdze, tłum. Marek Zeller, Świat Książki, Warszawa 2006, ISBN 8324701583, s. 416.
„Czy mam zatem… nieprzyjemny obowiązek powołania tego Hitlera na stanowisko kanclerza?”
28 stycznia 1933 (dwa dni później Hindenburg powołał Hitlera na kanclerza Rzeszy).
Źródło: Eberhard Jäckel, Panowanie Hitlera, op. cit., s. 35.
w liście z 1939.
Źródło: John Cornwell, Papież Hitlera: Sekretna historia Piusa XII, tłum. Andrzej Grabowski, Warszawa 2006, s. 93.
„Kanclerz nie opuści statku. Ci wszyscy, którzy wiązali z tym [z dymisją] nadzieje, mylą się.”
na konferencji prasowej.
Źródło: przemówienie na posiedzeniu rządu Generalnego Gubernatorstwa, 16 grudnia 1941
„Nie wolno oczekiwać od innych heroizmu, można go jedynie oczekiwać od siebie.”
Źródło: Metro http://www.emetro.pl/emetro/0,0.html, 28 października 2010, s. 2.